موفقیت در درمان سرطان های دوران کودکی

دانشمندان استرالیایی یک مکانیسم مولکولی را شناسایی کردند که در ایجاد نوروبلاستوما (neuroblastoma) که یک شکل از سرطان دوران کودکی محسوب می شود را کشف کردند . این عارضه توسط سلول های عصبی جنینی ایجاد می شود .

دانشمندان استرالیایی یک مکانیسم مولکولی را شناسایی کردند که در ایجاد نوروبلاستوما (neuroblastoma) که یک شکل از سرطان دوران کودکی محسوب می شود را کشف کردند . این عارضه توسط سلول های عصبی جنینی ایجاد می شود .

نوروبلاستوما (neuroblastoma) یکی از شایع ترین تومورهای بدخیم  از نوع (solid tumor) است که در سال های اولیه دوران کودکی رخ می دهد . به گفته پزشکان منشا این تومور نورواندوکرین از سلول های اجزای سیستم سمپاتیک است . متاسفانه تنها نیمی از کودکان مبتلا به این سرطان با روش های درمانی فشرده و سخت درمان می شوند .

به تازگی و در حین انجام یک پروژه مطالعاتی مشترک ، تیم تحقیقاتی موسسه سرطان کودکان استرالیا به سرپرستی میشل هابر (Michelle Haber) و دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز (University of New South Wales) به رهبری گلن مارشال (Glenn Marshall) دریافتند که داروی آزمایشی CBLO137 ممکن است به طور بالقوه باعث در هم گسیختن بازخورد مولکولی نوروبلاستوما شده و توسعه و پیشرفت تومور را متوقف سازد .

بر اساس بیانیه موسسه سرطان کودکان ،  در حال حاضر داروی CBLO137 در پژوهش های بالینی برای درمان سرطان در بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد .

پژوهشگران این تیم تحقیقاتی در گزارشی اعلام کردند که از داروی CBLO137 در ترکیب با شیمی درمانی سنتی استفاده می شود که تاثیر بهتری در مرگ سلول های سرطانی داشته و پزشکان اطمینان بیشتری در از بین رفتن این سلول ها به دست می آورند.

میشل هابر از دانشگاه نیو ساوت ولز در رابطه با تاثیر این دارو بر سرطان های دوران کودکی می گوید : « فعالیت های آزمایشگاهی ما نشان می دهند ، داروی CBLO137 در برابر نوروبلاستومای تهاجمی که در واقع تهاجمی ترین نوع سرطان های دوران کودکی بوده ، بسیار موثر است . »

او در ادامه اظهارات خود افزود : « داروی CBLO137 به دی ان ای بیمار آسیب وارد نمی کند . در واقع  آسیب رساندن به دی ان ای باعث عوارض جانبی ناخوشایند و جدی در کودکانی شده که پس از درمان سرطان دچار آن می شوند و این دارو عوارض یاد شده را به دنبال نخواهد داشت . »

این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله علمی journal Science Translational Medicine به چاپ رسیده و قابل دسترسی است .  جهت بررسی و مشاهده متن کامل این پژوهش در ژورنال فوق ؛ اینجا را کلیک کنید .  

منبع
 

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا