تبعیض کارفرمایان علیه افراد دارای ناتوانی جسمی

در این پژوهش که در نوع خود در امریکا نخستین به شمار می‌آید، «محسن عامری» (Mason Ameri) و همکارانش بیش از 600 هزار روزمه شغلی تخیلی و نامه را برای مشاغل حسابداری که آگهی شده بودند، ارسال کردند. نتیجه کلی این بود که کارفرمایان 26 درصد کمتر به متقاضیانی علاقه نشان دادند که دارای ناتوانایی‌های جسمی افشاشده بودند.

آزمایشات میدانی از این دست به محققانی مانند عامری تجربه‌ای از دنیای واقعی ارائه می‌دهد. عامری دانشجوی دکترای مدرسه مدیریت و روابط کار در دانشگاه راتجرز است.

تحقیقات پیشین درباره تبعیض‌های مشابه بر نظرخواهی‌های پرسنل  منابع انسانی و روسای شرکت‌ها تمرکز داشتند و شامل سناریوهای فرضی بودند که ممکن است پاسخ‌های مستقیمی را به دنبال نداشته باشند.

تیم پژوهشی در مطالعه جدید به دقت روزمه‌های قوی ایجاد کرد و به هیچ کارفرمایی دو بار تقاضای شغل داده نشد و دو پروفایل متقاضی وجود داشت که یکی از آن‌ها به شش سال تجربه اشاره داشت و دیگری بر فارغ‌التحصیلی او به مدت یک سال از کالج اشاره می‌کرد؛ متقاضیان سالم و دارای ناتوانایی جسمی به یک اندازه صلاحیت داشتند.

در یک سوم نامه‌ها هیچ ناتوانی ذکر نشده بود در حالی که در یک سوم آسیب نخاعی و در یک سوم دیگر نیز سندروم Asperger ذکر شده بود که هر دوی این شرایط به این دلیل انتخاب شدند که بر توانایی‌های حسابداری خواسته شده اثر نمی‌گذارند.

در مجموع کمتر از پنج درصد متقاضیانی که ناتوانایی‌شان ذکر شده بود، از سوی کارفرمایان با آن‌ها تماس گرفته شد، در حالی که با 6.6 درصد متقاضیان فاقد ناتوانی تماس گرفته شد. افت علاقه به متقاضیان ناتوان چه درباره آسیب نخاعی و یا سندروم Asperger یکسان بود.

موضوعی که برای دانشمندان تعجب آور بود این بود که متقاضیان باتجربه‌تر دارای ناتوانی‌ جسمی، 34 درصد کمتر در مقایسه با همتایان دارای عدم ناتوانی پاسخی از سوی کارفرمایان دریافت کردند.

در امریکا، فقط 34 درصد افراد در سن کار اما دارای ناتوانی جسمی در سال 2013 استخدام شدند و این در مقایسه با 74 درصد افراد فاقد ناتوانی جسمی جالب توجه است.

این پژوهش در مجله National Bureau of Economic Research منتشر شده است.

No tags for this post.