خطرات وسایل نوك تیز و برنده برای پرسنل اتاق عمل
فرورفتن سوزن در بدن از جمله مشكلاتی است كه افراد شاغل در اتاق عمل با آن مواجه هستند كه بیشترین احتمال HIV و هپاتیت های C و B منتقله از راه خون، جهت پرسنل در آن وجود دارد. لذا در این راستا پژوهشی بومی انجام شده است که هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و علل آسیب های ناشی از وسایل نوك تیز آلوده به خون بیمار در كاركنان اتاق عمل بیمارستان های دولتی اهواز است
بیشترین وسیله ای كه باعث ایجاد نیدل استیك می شود به ترتیب سوزن بخیه ، نیدل سرنگ ، تیغ بیستوری هستند.
در ابتدا باید یادآور شد که این پژوهش یك مطالعه توصیفی تحلیلی است كه بر روی كلیه پرسنل اتاق عمل بیمارستان های امام خمینی، رازی، گلستان و طالقانی اهواز به تعداد 400 نفر انجام گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته، استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری كای اسكور و تی، در نرم افزار 19spss صورت گرفت.
یافته ها نشان از این داشتند که از بین 385 نفر مورد مطالعه تعداد 92 نفر (%9 /23) هرگز سابقه نیدل استیك شدن را نداشتند، اما 293 نفر (10/ 76%)1 تا بیش از 5 بار نیدل استیك شده بودند. از دیدگاه كاركنان، عوامل موثر در نیدل استیك شدن عجله كردن (%5/61)، بی احتیاطی همكار (%0/ 39) و شلوغی بخش (%6/ 35) است. بیشترین وسیله ای كه باعث ایجاد نیدل استیك می شود به ترتیب سوزن بخیه (%4/ 51)، نیدل سرنگ (%4/ 37)، تیغ بیستوری (%6/ 30) هستند.
آزمون های آماری كای اسكوور ارتباط معنی داری بین جنسیت، بیماری روحی، لرزش دست، مشكلات بینایی، سابقه، تعداد شیفت در ماه، تعداد ساعت كار در هفته، مدرك تحصیلی، شغل، فعالیت در یك مركز درمانی دیگر و تعداد نیدل استیك شدن را نشان دادند.
محققان از این نتایج این گونه نتیجه گیری کردند که این مطالعه نشان داد كه بیش از نیمی از كاركنان اتاق عمل با نیدل استیك مواجه هستند. لذا با توجه به عوارض و احتمال ابتلا به بیماری های منتقله از راه خون و بالا بودن میزان صدمات در اتاق عمل، به نظر می رسد تدوین و برگزاری كلاس های آموزشی جهت پیشگیری از این مشكلات، ضرورت دارد.
منبع: رضا آقا بیگی، شایسته حقیقی، معصومه اسدی، سارا آدرویشی، محمد حسین حقیقی زاده، مصعب قادری، 1394، بررسی فراوانی و علل آسیب های ناشی از وسایل نوك تیز و برنده در پرسنل اتاق عمل بیمارستان های آموزشی درمانی شهر اهواز در سال 1392. مجله بالینی پرستاری و مامایی، سال چهارم، شماره 3.
No tags for this post.
