افزایش حساسیت نانوبیوسنسورها با اندازه‌گیری آنالیت‌های خونی
دبیر انجمن علمی نانوبیوتکنولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار کرد: تاکنون توانسته‌ایم طراحی و امکان سنجی ساخت و بررسی کارایی نانوبیوسنسورها را با هدف افزایش حساسیت آنها و با استفاده از نانو ذرات طلا انجام دهیم زیرا در حوزه علوم زیستی به علت حساسیت زیاد در بخش غلظت آنالیت‌ها نیاز به وقت و حساسیت بیشتری وجود دارد بنابراین استفاده از نانوبیوسنسورهایی که دارای حساسیت بیشتری باشند بسیار مهم و ضروری است.
دکتر فاطمه مرتضوی مقدم در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: هدف از انجام این پژوهش اندازه گیری پارامترهای زیستی است تا بتوان آنالیت‌های خونی را اندازه گیری کرد و میزان حساسیت بیوسنسورها را افزایش داد.
وی با اشاره به اینکه پیشرفت‌های سال‌های اخیر در فناوری نانو و ایجاد تکنولوژی پیشرفته الکتریکی، موجب ساخت مجموعه جدیدی از حسگرهای زیستی برای تشخیص بیماری‌ها به نام نانوبیوسنسورها شده است، گفت: این دستگاه ها به دلیل نقشی که در تشخیص بیماری ها و سلامت انسان‌ها دارند بسیار مهم هستند.
عضو مرکز تحقیقات دانشکده علوم و فنون دانشگاه علوم پزشکی تهران، با اشاره به اینکه این دستگاه‌ها می‌توانند در لحظه، وضعیت فیزیولوژیک بیماری‌ها را تشریح کنند، اظهار کرد: یک جزء نانویی اغلب از نانو ذرات تشکیل شده است و این مسئله موجب حساسیت بیشتر آنها می شود بنابراین حساسیت آنها را از نانوبیوسنسورها بالا تر می برد.
مرتضوی مقدم هدف از انجام این پژوهش را تشریح کرد و گفت: هدف از انجام این پژوهش اندازه گیری پارامترهای زیستی است تا توانایی اندازه گیری آنالیت‌های خونی را داشته باشیم و میزان حساسیت بیوسنسورها را افزایش دهیم.
دبیر انجمن علمی نانوبیوتکنولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با تاکید بر اینکه نانوبیوسنسورها دارای کاربردهای فراوانی هستند، خاطرنشان کرد: در بخش‌های علوم زیستی به علت حساسیت زیاد در بخش غلظت آنالیت‌ها نیاز به وقت و حساسیت بیشتری وجود دارد بنابراین استفاده از نانوبیوسنسورهایی که دارای حساسیت بیشتری باشند بسیار مهم و ضروری است.
این دکترای نانوتکنولوژی بیان کرد: تاکنون در این پژوهش توانسته ایم طراحی و امکان سنجی ساخت و بررسی کارایی نانوبیوسنسورها را با هدف افزایش حساسیت آنها با استفاده از نانو ذرات طلا انجام دهیم.
مرتضوی مقدم در پایان، یادآورشد: آغاز این پژوهش در سال 93 بوده است و هنوز به اتمام نرسیده است. همچنین این پژوهش در دانشکده علوم و فنون دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است.
No tags for this post.
