بهبود توانمندی بیماران پارکینسون به کمک تحریک مغز
مطالعات و پژوهش های جدید نشان می دهد که تحریک الکتریکی قشر خارجی مغز می تواند به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند تا توانمندی های حرکتی خود را بهبود بخشند.
برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تمایل دارند تا سرعت حرکات خود را کاهش داده و شدت جنبش های اعضای بدن خود را کم کنند چرا که نورون های دوپامین یک سمت مغز آن ها از بین رفته اند و این مساله بر توانایی بیماری که در تلاش حرکت طرف مقابل بدنش است ، تاثیر منفی می گذارد .
پروفسور رضا شادمهر (Reza Shadmehr) استاد مهندسی زیست پزشکی ایرانی الاصل در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز (Johns Hopkins University School of Medicine) در بالتیمور (Baltimore) ایالات متحده امریکا در رابطه با از بین رفتن دوپامین در بیماران پارکینسون می گوید: « از دست دادن دوپامین با بیماری پارکینسون مرتبط است . این مساله باعث می شود تا تلاش مورد نیاز در ایجاد حرکت ، تحت تاثیر یک طرف از بدن شود که به نظر می رسد دوپامین بیشتری در آن وجود دارد بنابراین مغز تمایل کمتری برای استفاده داشته تا وظایف خود را تکمیل کند . »
پروفسور شادمهر در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: « پژوهش ها و مطالعات ما نشان می دهد که تحریک جریان مستقیم می تواند تا حدودی از دست دادن دوپامین را با کاهش دادن تلاش مغز در نگه داشتن نورون های حرکتی جبران کند. »
این پژوهش ها که روی یک گروه کوچک از بیماران مبتلا به پارکینسون انجام گرفته ، نشان می دهد ، تحریک قشری از مغز با استفاده از الکترودهای خارجی ، برخی از تغییرات علائم حرکتی و بهبود موقت را اصلاح می کند . محققان به طور خاص دریافتند که یک فرم از تحریک که با عنوان تحریک مستقیم جریان کاتدی (transcranial direct-current stimulation) شناخته می شود ، بهترین کار بوده و موثر واقع می شود . بیمارانی که این تحریک قشر مغز در آن ها انجام گرفت نسبت به بیماران دیگر، تمایل بیشتری در به کار گرفتن بازوی آسیب دیده خود داشتند . از نکات مهمی که در این مطالعات مشاهده شد، این است که عمل تحریک مذکور به طور متوسط 25 درصد بهبودی را در علائم حرکتی بیماران به ویژه در بخش صدمه دیده ، ایجاد کرده است .
قابل ذکر است ، پروفسور شادمهر تاکید کرده که اثرات تحریک (TDCS) موقت است اما این مساله تعجب آور نیست چرا که هیچ سلول دوپامین جدیدی در حال ایجاد شدن نیست . او در ادامه توضحاتش افزود : « مغز این تحریک را فقط به عنوان داروهای تنظیم کننده مورد استفاده قرار می دهد و در طول زمان پاسخگو نخواهد بود اما ما امیدوار هستیم که انجام مداوم این تحریکات باعث ایجاد علائم بهبودی در بیمار شود . »
لازم به توضیح است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله علوم اعصاب (Journal of Neuroscience) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است . جهت مشاهده متن کامل مقاله ، اینجا را کلیک کنید .
No tags for this post.
