رابطه مرگ ومير کودکان زير يک سال با فقر و شهرنشيني

تامين، حفظ و ارتقاء سطح سلامت کودکان زير يکسال به عنوان يک گروه آسيب پذير در خدمات بهداشتي درماني جايگاه ويژه اي دارد.

ميزان مرگ ومير کودکان زير يکسال از جمله گوياترين شاخص هاي توسعه جوامع مختلف است. این پژوهش به برآورد رابطه بلندمدت بين مرگ‌ومير کودکان زير يکسال و عوامل فقر، شهرنشيني و توليد ناخالص داخلي سرانه در ايران در فاصله زماني 1348 تا 1389 پرداخته است.

براي تحليل موضوع از تابع عکس العمل ضربه اي و تجزيه واريانس بر اساس روش خودتوضيح برداري و آزمون هم انباشتگي جوهانسن جوسيليوس استفاده شده است. بر اساس نتايج به دست آمده از اين روش، اثرگذاري ضرايب متغيرها بر اساس مباني نظري مورد انتظار و از نظر آماري معني دار بودند.

نتايج پژوهش که در آخرین شماره از فصلنامه پایش منتشر شده حاکي از آن است که در بلند مدت، يک درصد افزايش در فقر باعث افزايش 0/61 درصد در مرگ و مير کودکان زير يکسال شده و يک درصد افزايش در هريک از متغيرهاي شهرنشيني و توليد ناخالص داخلي سرانه به ترتيب باعث کاهش 2/04 و 4/43 درصد در مرگ ومير کودکان زير يکسال مي-شود. هم¬چنين نتايج بر اساس ضريب جمله تصحيح خطا، حاکي از آن بود که در هر دوره حدود 0/07 از عدم تعادل کوتاه مدت، براي رسيدن به تعادل بلند مدت تعديل مي شود.

مؤلفان: حسين پناهي، سيد علي آل عمران

No tags for this post.