تاثیر دوستی های دوران کودکی بر سلامت جسمانی

«جوزف آلن»، از محققان تیم پژوهشی  از دانشگاه ویرجینیا، در رابطه با اثر درازمدت روابط نزدیک دوستی در انسان می گوید: «نتایج تحقیقات ما نشان می دهد که اثر باقی مانده روابط نزدیک در همسالان دوران کودکی و نوجوانی در درازمدت، پیامدهای سلامت جسمانی را در بزرگسالی در پی خواهد داشت. در حقیقت این تحقیقات به ارائه یک پیش بینی قوی از افزایش کیفیت سلامت جسمانی افراد در طولانی مدت می پردازد.»

یافته های این پژوهش نشان می دهد که کیفیت روابط کودکان و نوجوانان در سلامت دوران بزرگسالی از طریق کاهش سطح علائم اضطراب، پریشانی و افسردگی موثر است.

این تیم تحقیقاتی به بررسی و مطالعه روابط یک گروه مختلف از ۱۷۱ دانش آموز کلاس های هفتم و هشتم با رده سنی ۱۳ – ۱۴ ساله پرداختند و پژوهش های خود را تا ۲۷ سالگی این افراد ادامه دادند. ارزیابی پرسشنامه هایی که بهترین دوستان این شرکت کنندگان از سنین ۱۳ تا ۱۷ سالگی پر کرده بودند، به کیفیت دوستی آنها از جمله درجه اعتماد، ارتباطات و بیگانگی و غریبی در روابط اختصاص پیدا کرد. علاوه بر آن، دوستان این شرکت کنندگان اطلاعاتی در مورد نحوه تمرکز شرکت کنندگان به تناسب اندام و سلامتشان در روابط دوستی نزدیک خود در اختیار محققان قرار دادند. سپس محققان کیفیت سلامت شرکت کنندگان را به طور سالانه در سنین ۲۵، ۲۶ و ۲۷ سالگی با ارائه پرسشنامه هایی شامل علائم سلامت کلی، اضطراب و افسردگی و شاخص توده بدن مورد بررسی قرار دادند.

به گزارش مهر،نتایج این بررسی ها نشان می دهد که کیفیت بالا در روابط دوستی و تحریک در تمرکز بر تناسب اندام همسالان در دوران کودکی و نوجوانی، سلامت جسمی و روحی بهتر را در سنین بزرگسالی همچون ۲۶ – ۲۷ سالگی به همراه خواهد داشت.

No tags for this post.