جهش های ژنی در تومورها بر حساسیت اشعه تأثیر می گذارد
به گزارش سینا پرس همدان، رادیوتراپی با استفاده از برنامه ها و دوزهای عمومی ارائه می شود، برخلاف درمان دارویی هدفمند جدیدتر که توسط ژنومیک سرطان فرد هدایت می شود.
نویسنده متناظر دکتر محمد ابازید، استادیار انکولوژی تابش در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث وسترن و یک متخصص انکولوژیست پرتودرمانی نورث وسترن گفت : عدم گنجاندن داده های ژنتیکی در پرتودرمانی است نیاز بالینی برآورده نشده قابل توجهی می باشد.
این اطلاعات در نهایت به ما امکان می دهد تا دوز پرتو رابرای بهبود اثربخشی درمان و کاهش سمیت برای بیماران در کلینیک بهتر کالیبره کنیم. . این یافته ها پارادایم جدیدی را در زمینه پرتودرمانی تسریع می بخشد.این مطالعه اخیرا در Clinical CancerResearch منتشر شده است.
محققان با مطالعه تومورهای 27 نوع مختلف سرطان، 92 ژن را با 400 جهش منحصربه‌فرد بررسی کردند و تأثیر این ژن‌ها را بر پاسخ تشعشع مشخص کردند.آنها یک الگوریتم محاسباتی ایجاد کردند که جهش‌هایی را در ژن‌هایی که احتمالاً حساسیت به تشعشع را تحت تأثیر قرار می‌دهند، انتخاب کردند. دانشمندان این جهش ها را با قرار دادن آنها در چندین سلول انسانی آزمایش کردند و تاثیر آنها را با استفاده از پروفایل فنوتیپی آرایه شده با حجم بالا ارزیابی کردند.
ژنومیک سرطان داروهای "گلوله نقره ای" را تحریک کرد. رادیوتراپی پیچیده تر است
ابازید، همچنین یکی از رهبران برنامه سرطان ریه در مرکز جامع سرطان رابرت اچ. لوری در دانشگاه نورث وسترن، گفت: ژنومیک سرطان در دهه گذشته نحوه برخورد ما با بیماران سرطانی را از منظر دارویی متحول کرده است.اگر جهش مناسب را در تومور بیمار بیابید، اکنون مجموعه ای از داروها وجود دارد که می توانند به طور انتخابی آن جهش و در نتیجه آن تومور را هدف قرار دهند.
اما پرتودرمانی نتوانسته است از این اطلاعات ژنتیکی در دسترس استفاده کند، زیرا رابطه بین ژنوم سرطان و درمان ما پیچیده‌تر است. ژن‌های زیادی وجود دارند که پاسخ به تابش را در تومورهای انسانی تنظیم می‌کنند. پروژه های در مقیاس بزرگ مانند پروژه ما شروع به حل این پیچیدگی و شناسایی اهداف ژنی که از نظر بالینی قابل عمل هستند.
نزدیک شدن به بالین
ابازید و همکارانش دوزهای مختلف پرتودرمانی را بر اساس جهش در "آواتارهای بیمار"، یعنی تومورهای انسانی که مستقیماً در موش رشد می کنند، آزمایش کرده اند.ابازید گفت: به نظر می‌رسد استراتژی‌های ما در زیرمجموعه‌ای از اهدافی که شناسایی کرده‌ایم کار می‌کنند. مرحله بعدی یک کارآزمایی بالینی خواهد بود که دوزهای مختلف پرتو یا ترکیبی از تابش را با سایر داروها بر اساس تغییرات ژنتیکی تومورهای فردی آزمایش می کند.
آیا می توانیم از این اطلاعات برای محافظت از انسان در برابر تشعشعات محیطی استفاده کنیم؟
این یافته‌ها همچنین بینش‌های مهمی را در مورد فعل و انفعالات بین ژنوم انسان و تشعشع در ارتباط با قرار گرفتن در معرض تشعشعات محیطی نشان می‌دهد.ابازید گفت: همه ما از طریق زمین، هوا، برخی مصالح ساختمانی و غذا در معرض سطوح نسبتاً کم تشعشعات پس‌زمینه‌ای هستیم. فضانوردان و مسافران فضایی آینده می توانند در معرض تشعشعات کیهانی قابل توجهی قرار گیرند. همچنین احتمال قرار گرفتن در معرض تشعشعات تصادفی از طریق یک حادثه هسته ای بزرگ یا جنگ وجود دارد.درک تعاملات بین ژن های ما و قرار گرفتن در معرض تشعشعات برای تکامل و بقای ما به عنوان یک گونه اساسی است.
ابازید و تیمش در حال بررسی چگونگی تغییر فعالیت ژن برای ایجاد مقاومت بیشتر در برابر تشعشعات در شرایطی هستند که فرد در معرض تشعشعات محیطی قرار می‌گیرد و بعداً این مداخلات را معکوس می‌کند تا از تأثیرات پیش‌بینی‌نشده بر سلامت انسان، از جمله نگرانی در مورد توسعه سرطان جلوگیری کند.او گفت: به طور بالقوه راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید برای مدت کوتاهی به فردی دارو بدهید تا ژنی را فعال کند که در برابر تشعشع مقاومت می‌کند و سپس دارو را حذف کرده و فعالیت ژن را به حالت اولیه بازگرداند. از دیگر نویسندگان Northwestern می توان به پریانکا گوپال، تیتاس برا، ترونگ هوانگ و الکساندرو بوهیمشی اشاره کرد.
منبع : news-medical
مترجم: سید سپهر ارومیهء
