ارتباط بیماری‌های روانی با کابوس‌های دوران کودکی
به گزارش ایسنا ، محققان در یک تحقیق از گزارش‌های والدین در ارتباط با تجربه کودکانشان از کابوس‌های مداوم بین سنین اولیه دو تا 9 سالگی و سپس 12سالگی که به طور آشکاری با بروز روان‌پریشی در سن 18 سالگی همراه بوده، بهره بردند.
پژوهشگران در یک بررسی منسجم روی چهار هزار و 60 نمونه، از مصاحبه با والدین جهت ارزیابی تجارب کابوس شبانه مداوم در کودکان دو تا 9 ساله و سپس از مصاحبه‌هایی درباره بروز کابوس و وحشت‌های شبانه، راه رفتن درخواب در سن 12 سالگی و بروز نشانه‌های بیماری‌های روانی در سن 18 سالگی در فرزندان‌شان کمک گرفته‌اند.
طبق نتایج این پژوهش در سن 12 سالگی، 24.9 درصد از کودکان کابوس شبانه را در شش ماه قبل از تحقیق گزارش کرده و 7.9 درصد از کودکان نشانه‌های روان‌پریشی را بروز دادند.
محققان می‌گویند: احتمال بروز نشانه‌های روان‌پریشی در کودکانی که پیش از این نیز کابوس‌هایی را گزارش داده بودند، حدود دو برابر بود.
آنها معتقدند وجود اضطراب و افسردگی در افراد با اختلال خواب ممکن است به‌طور بالقوه‌ای این یافته‌ها را تبیین کند. تجربه حوادث استرس‌زا هم به کابوس‌های دوران کودکی و هم به نشانه‌های روان‌پریشی در اواخر دوران کودکی مرتبط است و می‌تواند بسیار مهم باشد.
پژوهشگران می‌گویند: این احتمال وجود دارد که در برخی از کودکان، کابوس‌ها و وحشت‌های شبانه اهمیت کمی در بروز آسیب روانی در زندگی آتی آنان داشته باشد، ولی با این‌حال، در افراد با عوامل خطرساز اضافی دیگر همانند سابقه روانی خانوادگی یا قرار گرفتن در معرض تروما در گذشته توسط بزرگسالان و همسالان، مشکلات خواب می‌تواند اهمیت بیشتری داشته باشد و همچنین آنها بر دیگر آسیب‌های روانی و یا ترومای غفلت شده نیز تاکید می‌کنند.
نتیجه این پژوهش در مجله Psychiatry منتشر شده است.
No tags for this post.
