پراشتهایی عصبی نتیجه عدم کنترل غذا خوردن

به گزارش سیناپرس اصفهان ندا هوشیار روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار این خبرگزاری اظهار داشت: اختلال خوردن زمانی رخ می دهد که رابطه فرد با غذا خوردن از کنترل وی خارج شود، مانند اختلال پراشتهایی عصبی که در آن فرد از افزایش وزن می ترسد و درباره اندام خود تصورات غیر واقعی دارد.

هوشیار اضافه کرد: پرخوری کردن یک رفتار شایع است، در مهمانی ها، آخر هفته ها، مسافرت و تعطیلات ممکن است در خوردن زیاده روی کنیم اما پراشتهایی می تواند عادی نباشد، مخصوصا اگر اغلب اوقات آن را تجربه می کنیم.

وی با بیان اینکه پرخوری کردن رفتاری است که فرد با فواصل زمانی کم، غذا و خوراکی می خورد، گفت: در این حالت فرد در هر بار خوردن، حجمی از غذا مصرف می کند که به وضوح بیشتر از حجم عادی افراد در شرایط مشابه است.

این روانشناس بالینی اذعان داشت: افراد مبتلا به این اختلال بر غذا خوردن خود کنترلی ندارند بنابراین می توان گفت شروع به غذا خوردن یا اتمام آن آگاهانه و با کنترل فرد نیست یا این که شخص نوع مواد غذایی را که مصرف می کند آگاهانه انتخاب نمی کند.

وی ادامه داد: این رفتارها ممکن است به صورت دائمی یا دوره ای بروز کنند مثلاً یک یا دو بار در هفته، همچنین برای اینکه رفتارهای پرخوری معنای بیماری یا اختلال را بدهند باید یک یا چند مورد از  نشانه های آن را داشته باشد.

هوشیار یادآور شد: سرعت غذا خوردن فرد در حالت اختلال پرخوری عصبی بیشتر از سرعت غذا خوردن عادی است و تا زمانی که احساس سیری آزار دهنده نکند دست از غذا خوردن نمی کشد به طوری که حتی زمانی که احساس گرسنگی نمی کند نیز مقادیر زیادی مواد غذایی می خورد.

وی افزود: این افراد معمولاً به دلیل مصرف حجم غذای زیاد ترجیح می دهند در تنهایی و به دور از چشم دیگران غذا بخورند اما بعد از صرف غذا احساس گناه، خشم، تنفر نسبت به خود یا افسردگی دارند.

این مدرس دانشگاه عنوان کرد: بعضی از افراد مبتلا به این اختلال پس از صرف غذا دست به رفتارهای جبرانی می زنند یعنی فعالیت هایی انجام می دهند که مانع افزایش وزن شود. رفتارهایی مثل بالا آوردن غذا، خوردن مسهل یا مدر، ورزش شدید، روزه گرفتن و… که اثرات فیزیکی آن می تواند شامل کم آبی بدن، درد مزمن گلو و یا التهاب مری، درد شکم، و مشکلات روده باشد.

وی خاطرنشان کرد: اين اختلال به طور عمده نوجوانان و زنان جوان را مبتلا مي كند. معمولاً رهایی از اختلال خوردن فرایندی طولانی و دشوار است که اگر چه یک سال به طول می انجامد اما بسیار مؤثر خواهد است. از بین بردن افکار و رفتارهای ناکارآمد مرتبط با مواد غذایی و کار بر روی درمان فرد بسیار اهمیت دارد بنابراین مراجعه به یک روانشناس متخصص در این زمینه توصیه می شود.

گزارش: امیر امین الرعایا