مهم ترین خصوصیت اشعار حافظ، قدرت تأویل پذیری است

به گزارش سیناپرس اصفهان، مریم کرمانی کارشناس ارشد ادبیات فارسی و مربی آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان  استان اصفهان در گفت و گو با خبرنگار این خبرگزاری ، اظهار داشت: خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی از محبوب ترین شعرای ایران زمین است که با گذشت قرن ها، آثارش نه تنها در ایران بلکه در سراسر نقاط جهان به شهرت رسیده است. موضوع اشعار حافظ متنوع بوده و از شعرهای او در موسیقی سنتی ایرانی، هنر های تجسمی و خوشنویسی استفاده می شود.

وی ادامه داد: حافظ را چیره دست ترین غزل سرای زبان فارسی می دانند زیرا نوآوری حافظ در تک بیت های درخشان، مستقل و خوش مضمون است.

کرمانی غزل سرایی را هنری ادبی دانست که در خور سرود و تغزل است و گفت: شیوه غزل سرایی حافظ شباهت بسیاری با اشعار خواجوی کرمانی دارد اما موضوع غزل های او وصف معشوق و گفت و گوهای عاشقانه است.

وی تأکید کرد: حافظ شناخته شده ترین شاعر اثرگزار بر شعرای بعد از خود است چرا که در جوانی قرآن را حفظ کرده و به همین علت است که به او حافظ گفته می شود.

این کارشناس عنوان کرد: دیوان حافظ شامل 500 غزل، 42 رباعی و چندین قصیده است که در طول 50 سال سروده شده و اشعار او تا کنون بیش از 400 بار به  زبان های مختلف ترجمه شده است.

وی اضافه کرد: از مهم ترین خصوصیت های اشعار حافظ، قدرت تأویل پذیری است به طوری که هرکس دیوان حافظ را باز می کند با توجه به شرایط روحی و حال و هوای خود برداشت خاصی از شعر حافظ خواهد داشت.

این کارشناس ارشد یادآور شد: حافظ حدود 40 سال در نزد استادان آن زمان قوام الدین عبد الله، مولانا بهاالدین عبدالصمد بحر آبادی، میر سید شریف علامه گرگانی، مولانا شمس الدین عبدالله و دیگر اساتید بهره برد و به همین سبب بر اکثر دانش های زمان خود تسلط یافت.

وی افزود: حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه یافت و احتمالاً شغل دیوانسالاری را انتخاب کرد، زیرا شاعری پیشه اصلی او نبود.

کرمانی خاطرنشان کرد: خواجه حافظ شیرازی یک بار ازدواج کرد و پس از درگذشت همسرش دیگر تجدید فراش نکرد آنطور که در تاریخ آمده است تنها فرزند حافظ پسری بوده که در دوران جوانی در سفر نیمه تمام به هند وفات یافت.

گزارش: امیر امین الرعایا