چگونه والدین می توانند صمیمیت، کنترل کردن و نظارت را تنظیم کنند؟
به گزارش سیناپرس اصفهان به نقل از سایکولوژی تودی، پایان سال تحصیلی منجر به این می شود که والدین راجع به چگونگی پیشرفت کودکان شان در طول سال تحصیلی و دروس مربوطه تأمل کنند.
در مطالعه ای محققان نمونه ای از کودکان هشت ساله را با والدین شان از 9 کشور مختلف (چین، کلمبیا، ایتالیا، اردن، کنیا، فیلیپین، سوئد، تایلند و ایالات متحده ی آمریکا) انتخاب کردند تا این افراد در مطالعه طولانی مدت فرزند پروری و رشد کودکان شرکت کنند.
این محققان از آن زمان به بعد به صورت سالانه با کودکان و والدین شان مصاحبه کردند و هم اکنون کودکان، بزرگ شده اند.
در طول این مطالعه محققان نه تنها فقط راجع به رشد کودکان در فرهنگ های متفاوت موارد زیادی را یاد گرفتند بلکه راجع به اینکه چگونه والدین هم زمان با رشد کودکان، دچار تغییرات و تحولاتی می شوند موارد دیگری را نیز یاد گرفتند.
صمیمیت و کنترل کردن
صمیمیت، ابعاد فرزند پروری که مربوط به تأمین عشق، محبت و پذیرش است را به تصویر می کشاند.
کنترل رفتاری، ابعاد فرزند پروری مربوط به تلاش والدین برای تنظیم رفتار فرزندان و معاشرت با آنها برای تبدیل شدن به اعضای مفید جامعه را نشان می دهد، گرچه صمیمیت به عنوان یک جنبه مثبت جهانی برای فرزند پروری دیده می شود و کنترل رفتاری از فرهنگی به فرهنگ دیگر متغیر می باشد.
در فرهنگ های متفاوت صمیمیت والدین و کنترل رفتاری آنها به صورت کلی با بزرگ شدن کودکان کاهش می یابد.
ممکن است برای والدین دشوارتر باشد که در هنگام درگیری با کودکان برای رسیدن به مرحله نوجوانی، سطح بالایی از صمیمیت و دوست داشتن را از خودشان نشان دهند.
قابل ذکر است که این درگیری در دوران نوجوانی خیلی بیشتر از دوران کودکی است. افزایش این تعارض غالباً به تلاش والدین برای اعمال کردن کنترل رفتاری بستگی دارد پس والدین ممکن است تلاش خود را کاهش دهند تا به عنوان یک راه برای کاهش این تعارض بتوانند رفتار کودکشان را کنترل کنند.
استفاده والدین از کنترل رفتاری و عکس العمل های کودکان و نوجوانان نسبت به تلاش والدین برای اعمال کردن کنترل، به برداشت های والدین و کودکان از قانونی بودن قدرت والدین بستگی دارد.
کنترل رفتاری والدین بر فرزندان ممکن است در جوامعی که والدین و نوجوانان معتقد به این قدرت والدین هستند بیشتر دیده شود اما در فرهنگ های متفاوت می بینیم که با گذشت زمان، کنترل رفتاری والدین کمتر می شود.
در واقع به مرور زمان کنترل رفتاری در جوامع مختلف با آگاهی والدین از این روند که نوجوانان کم کم توانایی تنظیم رفتار خود و تصمیم گیری آگاهانه را پیدا می کنند کم تر می شود.
نظارت کردن
نظارت کردن یکی از راه هایی هست که والدین می توانند با آن رفتار کودکان و نوجوان را از راه دور کنترل کنند.
در واقع والدین می توانند برای فرزندانشان مجموعه ای از قوانین و محدودیت هایی (مثل مقررات منع رفت و آمد) را تعیین کنند و حتی می توانند با پرسیدن سوالاتی در مورد دوستانشان، فعالیت ها و مکان هایی که می روند، اطلاعاتی را به دست آورند.
کودکان و نوجوانان همچنین می توانند به نظارت کردن والدین شان کمک کنند، برای مثال کودکان می توانند اطلاعاتی را در این زمینه افشا کنند.
اگر نوجوانان راز دار باشند کنترل فرزندان برای برای والدین سخت می شود. حالت های مختلفی از کنترل کردن مثل وضع کردن محدودیت زمانی و کسب کردن اطلاعات با بزرگ شدن کودکان و سپری کردن زمان کمتر با والدین و در نهایت گذراندن وقت با دوستانشان و فعالیت های خارج از خانه خیلی مهم تر می شود.
در بسیاری از فرهنگ ها که انتظارات متفاوتی در مورد نوجوانان وجود دارددتمایل به استقلال بیشتر در طول دوران نوجوانی زیاد تر میشود و اغلب نوجوانان می خواهند استقلال بیشتری را نسبت به آنچه که والدینشان فراهم می کنند داشته باشند. پس والدین در طول رشد فرزندانشان راجع به موضوعاتی مثل استقلال وارد بحث می شوند.
این بحث ها که مربوط به استقلال است به مرور زمان باعث ایجاد تغییراتی در قوانین والدین و کسب کردن اطلاعاتشان می شود که مشخص شده با افزایش سن بلوغ نوجوانان در بسیاری از فرهنگ ها این روند کاهش پیدا می کند.
با بزرگ شدن کودکان والدین هم رشد می کنند، ارتباطات والدین و کودکان را می توان به عنوان یک سری تعاملات متقابل در طول زمان درک کرد. رشد کودکان باعث ایجاد تغییراتی در فرزند پروری می شود و این تغییرات بر رشد کودکان تأثیر می گذارد.
مترجم : مینا رضایی
