تشخیص سریع تر فریادهای شادی آور از فریادهای ترسناک

به گزارش سیناپرس اصفهان به نقل از ساینس نیوز، مطالعه جدیدی نشان می دهد که ذهن ما فریادهای شادی آور را راحت تر از فریادهای ترسناک درک می کند همچنین نتایج این تحقیق، دیدگاه جدیدی را به عقیده قدیمی دانشمندان که ذهن ما برای تشخیص سریع فریادهای ترسناک و واکنش نشان دادن به آنها به عنوان یک مکانسیم بقا برنامه ریزی شده است، اضافه می کند.

در این تحقیق انواع مختلف فریادها و ادراکی که شنوندگان از آنها دارند، مورد بررسی قرار گرفته است، برای مثال، تیم محققین از شرکت کنندگان خواستند که تصور کنند در کوچه تاریکی توسط یک غریبه مسلح، مورد حمله قرار گرفته و با ترس فریاد می زنند و در حالت دیگری، تصور کنند که تیم مورد علاقه شان جام جهانی را برده است و از شدت خوشحالی فریاد می کشند.

هر یک از دوازده افراد شرکت کننده، هفت فریاد متفاوت را تولید می کنند که شامل شش فریاد احساسی (درد، عصبانیت، ترس، رضایت، ناراحتی و شادی آور) و یک فریاد خنثی است که فرد شرکت کننده فقط صدای " آ " را بلند می گوید سپس گروه های جداگانه ای از این شرکت کنندگان مسؤول طبقه بندی کردن و تمایز گزاری بین انواع مختلف فریادها شدند.
در حالت دیگری، سی و سه داوطلب مسؤول گوش دادن به فریادها و طبقه بندی سه ثانیه ای آنها در یکی از دسته بندی های هفت گانه فریادها شدند.

در آزمایش دیگری، سی و پنج داوطلب ، با دو فریاد هم زمان این کار را انجام دادند. این افراد در حین تصمیم گیری آنی و درست برای دسته بندی کردن فریاد مورد نظرشان، باید انواع فریاد ها را خیلی سریع دسته بندی می کردند. در هر حالتی، ممکن است فریادشان به صورت هشدار دهنده و ناشی از درد، عصبانیت، ترس یا به صورت غیرهشدار دهنده ای که به رضایت، ناراحتی و خوشحالی مربوط میشود، باشد.

محققان به صورت آنلاین در ژورنال PLOS Biology  گزارش دادند که تکمیل کردن این پروژه، برای شرکت کنندگانی زمان بر است که با فریادهای هشدار دهنده ای مثل ترس و با فریادهایی که تشخیص شان به راحتی فریادهای غیرهشدار دهنده مثل شادی و خوشحالی نیست، سروکار دارند.

در آزمایش دیگری، سی داوطلب مختلف هنگام گوش دادن به فریادها، تحت تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی یا FMRI قرار گرفتند و تیم محققین به این نتیجه رسید که فریادهای هشدار دهنده کاهشی نسبت به فریادهای هشدارهای افزایشی؛ در نواحی شنیداری و پیشانی مغز، فعالیت های بیشتری را ایجاد می کنند، گرچه پاسخ مشخصی برای این حالت وجود ندارد.

طبق گفته ساسا فروهولز روانشناس دانشگاه زوریخ سوئیس، این تحقیق نشان می دهد ارتباط فریادی و راه هایی که با استفاده از آنها متوجه می شویم ادای صوت و کلام در انسان ها متفاوت است، با پستاندارانی مقایسه شده است که فریاد آنها به طور معمول با موقعیت های هشداردهنده مثل خطر ارتباط دارد.

براساس گفته وی، کار تیمی او دیدگاه غالبی را در علوم اعصاب به چالش می کشاند، این دیدگاه بر این اساس است که مغز انسان در درجه اول برای تشخیص تهدید منفی تنظیم شده است.

طبق گفته آدین فلینکر، دانشمند علوم اعصاب در دپارتمان عصب شناسی دانشکده پزشکی نیویورک، گرچه نتایج فقط به آزمایش ها محدود می شود و منعکس کننده واکنش انسان ها به فریاد ها در دنیای واقعی نیست، اما سخت گیری در روش های تحقیق باعث ایجاد اطمینان زیادی در نتایج می شود همچنین لازم به ذکر است که این محقق هیچ گونه مشارکتی در این تحقیق نداشته است.

دیوید پوپل، روانشناس دانشکده پزشکی نیویورک که در این مطالعه نیز دخیل نبوده است، می گوید: تفاوتی که بین فریاد های هشدار دهنده و غیرهشدار دهنده وجود دارد، درک عمیق تری از این ادای صوت و کلام مهم را فراهم می کند.

طبق گفته دیوید پوپل، محدوده آزمایش ها از تجزیه و تحلیل صوتی گرفته تا FMRI باعث فراهم شدن قدم بعدی برای گسترش یک درک علمی تر و قطعی تر از چگونگی پردازشی که از فریادها داریم می شود.

مترجم: مینا رضایی