ایمپلنت محرک مغز چه قابلیت‌هایی می‌تواند داشته باشد؟
به گزارش سیناپرس اردبیل، یک طراحی جدید می‌تواند تجربه زندگی با این دستگاه‌ها را با استفاده از ژنراتورهای تریبوالکتریک یکپارچه برای تبدیل حرکات تنفسی کاربر به الکتریسیته بهبود بخشد. تحریک عمیق مغز شامل کاشت سیم‌های کوچک در نواحی مورد نظر مغز برای ارسال پالس‌های الکتریکی خفیف و مداخله برای اصلاح است. فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در این روش در سال 1997 برای درمان لرزش پارکینسون تایید شد، اما اخیراً شاهدیم که دانشمندان آن را برای درمان افسردگی و رفتارهای تکانشی با نتایج اولیه امیدوارکننده تطبیق داده‌اند.
حدود 150000 بیمار هر ساله این ایمپلنت‌ها را دریافت می‌کنند که این دستگاه در زیر پوست قرار می‌گیرد. در حالت فعلی، دستگاه ها با باتری هایی کار می کنند که هر دو یا سه سال یکبار نیاز به تعویض دارند و هر بار که یک عمل جراحی برای تعویض آنها لازم است.
ما شاهد پیشرفت های جالبی در فناوری ضربان ساز بوده ایم که برای حل همین مشکل در بیماران مبتلا به اختلالات ریتم قلب طراحی شده است. محققان ضربان‌سازهای آزمایشی را نشان داده‌اند که می‌توانند به‌عنوان مثال، توسط عضلات خود بدن یا حتی ماهیچه‌های آنها کار کنند. دانشمندان دانشگاه کانکتیکات اکنون از این نوع تفکر برای تحریک عمیق مغز استفاده کرده‌اند.
این تیم یک دستگاه تحریک عمیق مغزی طراحی کردند که می‌تواند این نوع انرژی را از طریق حرکات تنفسی فرد جمع‌آوری کند. ایمپلنت از لایه هایی از مواد تریبوالکتریک تشکیل شده است که از اصطکاک برق تولید می کند. این الکتریسیته یک ابرخازن زیست سازگار را شارژ می کند که به نوبه خود محرک عمقی مغز را نیرو می دهد.
اسرا السانادیدی، نویسنده این مطالعه می‌گوید: «ما نانو ژنراتور تریبوالکتریک خود را با استفاده از نانومواد جدید ایجاد کردیم که در تماس با یکدیگر انرژی قابل توجهی تولید می‌کنند. این اولین سیستمی است که همه قطعات را ترکیب می کند. ذخیره انرژی مغز نشان داد که محرک عمیق مغز پایدار ما می‌تواند بافت مغز را به طور متناوب با دوره‌های تحریک متناوب و دوره‌های بدون تحریک که یک رویکرد عمیق موثر برای درمان شرایط روان‌پزشکی است، انجام شود».
این تیم قصد دارد این سیستم را روی حیوانات بزرگ آزمایش کند.
منبع: new atlas
مترجم: پریناز نصرتی
