تولید الماس از پلاستیک
به گزارش سیناپرس اردبیل؛ محققان پیش از این توانسته‌اند با تابش لیزر بر روی مخلوطی از کربن و هیدروژن، نانوالماس ایجاد کنند، اما فشار فوق‌العاده بالایی نیاز داشت. زیگفرید گلنزر در آزمایشگاه ملی شتاب دهنده SLAC در کالیفرنیا و همکارانش دریافتند که با استفاده از یک پلاستیک ساده به نام PET – که معمولاً برای ساخت بطری ها و سایر ظروف استفاده می شود – که حاوی کربن، هیدروژن و اکسیژن است، می توانند الماس را در شرایط بسیار سخت تر بسازند.
هنگامی که آنها یک لیزر قدرتمند به پلاستیک شلیک کردند، آن را تا دمای بین 3200 درجه سانتیگراد تا 5800 درجه سانتیگراد گرم کرد و امواج ضربه ای ایجاد شده توسط پالس لیزر، پلاستیک را به فشاری بیش از 72 گیگا پاسکال رساند که برابر با یک پنجم فشار در هسته زمین است. این امر هیدروژن و اکسیژن را از کربن جدا کرد و الماس‌های کوچکی به قطر چند نانومتر و شکلی از آب به نام آب فوق یونی که جریان الکتریسیته را راحت‌تر از آب معمولی هدایت می‌کند، باقی گذاشت.
گلنزر می‌گوید این در فشارهای پایین‌تری نسبت به آزمایش‌های قبلی با استفاده از مواد دیگر اتفاق افتاد و مانند PET، فضای داخلی سیارات غول‌پیکر حاوی اکسیژن و همچنین کربن و هیدروژن است. گلنزر می‌گوید: «این به این معنی است که الماس احتمالاً در همه جا وجود دارد. اگر در فشار کمتری نسبت به آنچه قبلا دیده شده بود اتفاق بیفتد، به این معنی است که آنها در داخل اورانوس، داخل نپتون، داخل برخی از قمرها مانند تیتان که حاوی هیدروکربن هستند، قرار دارند».
چنین الماس هایی که در گوشته نپتون شکل می گیرند و سپس به سمت هسته آن فرو می روند و در این فرآیند اصطکاک و گرما ایجاد می کنند، می توانند توضیح دهند که چرا سیاره به طور غیرمنتظره ای داغ است. و در اورانوس، محفظه‌های آب فوق‌یونیک باقی‌مانده از شکل‌گیری الماس می‌تواند رسانای جریان‌های الکتریکی باشد که ممکن است با شکل عجیب میدان مغناطیسی آن ارتباط داشته باشد.
گلنزر می‌گوید: «یکی از گام‌های بعدی این است که این فرآیند را در مدل‌های آن دنیاها بگنجانیم و ببینیم که آیا می‌تواند برخی از اسرار متعدد آنها را توضیح دهد». دیگری جمع آوری نانوالماس ها پس از تشکیل آنها است. مواد مشابه در حال حاضر در فرآیندهای ساینده صنعتی استفاده می شوند و می توانند در بسیاری از کاربردهای علمی مفید باشند، اما عموماً با انفجار مواد منفجره تولید می شوند.
گلنزر می‌گوید: «در آزمایش‌های دیگر، جایی که فشار لازم بسیار بیشتر بود، شرایط به‌قدری شدید و پویا بود که الماس‌ها در نهایت به هم ریختند». اکنون که راهی برای ساختن الماس با فشار کمتر پیدا کرده‌ایم، ممکن است فرصتی برای برداشت الماس داشته باشیم».
منبع:new scientist
مترجم: پریناز نصرتی
