والدین حواس پرت و کودکان در معرض خطر
به گزارش سیناپرس اردبیل، بر اساس یافتهها بیش از ۹۰۰ پاسخ از والدین کودکان ۶ تا ۱۲ ساله، برخی از والدین از این میترسند که ممکن است کودکشان در معرض خطر باشد. سارا کلارک، مدیر نظرسنجی ملی بیمارستان کودکان C.S. Mott در دانشگاه بهداشت میشیگان میگوید: «بسیاری از والدین از بازگشت به دردسرهای روزانه برای بردن بچهها به مدرسه میترسند و یکی از نگرانیهای اصلی این است که بچهها با خیال راحت از ترافیک ماشین و اتوبوس عبور کنند. طبق یک مطالعه بیش از نیمی از خانواده های شرکت کننده در این نظرسنجی می گویند فرزندانشان با ماشین ووسایل نقلیه به مدرسه می روند.
علاوه بر سرعت زیاد و رانندگانی که حواسشان پرت شده است، دیگر نگرانیهای اصلی ایمنی شامل انتظار والدین در مکانهای ممنوعه، پیاده شدن در مکان نامناسب، نماندن کودکان در مسیر پیادهروی و عدم توجه رانندگان اتوبوس به عابران پیاده است.
کلارک می گوید: «بیشتر مدارس برنامه ای برای مدیریت ترافیک و به حداقل رساندن نیاز کودکان به راه رفتن در جلو یا بین ماشین ها دارند». زمانی که والدین از این قوانین پیروی نمی کنند، جریان ترافیک را مختل می کند و ممکن است به این معنا باشد که والدین دیگر باید فرزند خود را در وسط جاده پیاده کنند یا ببرند. برخی از والدین معتقدند که مدرسه باید موانع را برای هدایت بهتر جریان ترافیک ایجاد کند.
مجریان قانون باید به والدینی که قوانین راهنمایی و رانندگی را زیر پا میگذارند اخطار یا بلیت بدهند. اکثر والدین موافق هستند که منطقه مدرسه آنها همیشه توسط یک مسئول مدرسه یا افسر ایمنی نظارت می شود و کمی بیش از دو سوم سطح نظارت را خوب ارزیابی کردند. کلارک میگوید: «والدین در گزارش ما به طور عمده از مسئولان مدرسه میخواهند که در رسیدگی به مشکلات ترافیکی مدرسه فعالتر باشند».
او خاطرنشان می کند که کودکان دبستانی ممکن است به خصوص در برابر آسیب های ناشی از ماشین های پرسرعت خیابان های جلوی مدرسه آسیب پذیرتر باشند، زیرا آنها در قضاوت در زمانی که عبور از خیابان ایمن است مهارت کمتری دارند. والدین باید ابتدا مطمئن شوند که خود قوانین راهنمایی و رانندگی را به طور مداوم رعایت می کنند. مسئولان مدرسه نیز باید سهم خود را برای آگاهی از هرگونه نگرانی ایمنی انجام دهند و قوانین را به درستی اجرا کنند. در نهایت، مسئولیت حفظ امنیت کودکان بر عهده بزرگسالان در جامعه مدرسه، از جمله والدین، رانندگان اتوبوس، مسئولان مدرسه و مجریان قانون است.
منبع:study find
مترجم: پریناز نصرتی