خطر همیشگی در کمین زنجیره غذایی انسان
به گزارش سیناپرس، PFAS یا مواد پلی فلوئوروآلکیل، گروهی متشکل از بیش از ۴۷۰۰ ترکیب کاملاً مصنوعی هستند که به طور گسترده در فرآیندهای صنعتی و تولیدی استفاده شده و در بسیاری از محصولات مصرفی یافت می شوند.
بر اساس مطالعه ای که توسط محققان دانشگاه پن استیت انجام شده، استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده مفید نبوده و این مواد می توانند حتی پس از تصفیه فاضلاب در سطوح خاک و طولانی مدت تأثیر بگذارند.
مواد پلی فلوئوروآلکیل که اغلب به عنوان مواد شیمیایی همیشگی شناخته می شود، برای ساخت پوشش های فلوروپلیمر و محصولات مقاوم در برابر حرارت، روغن، لکه، چربی و آب استفاده شده و در انواع محصولات از لباس و مبلمان گرفته تا بسته بندی مواد غذایی و نچسب یافت می شوند.
هدر پرایزندانز (Heather Preisendanz) دانشیار مهندسی کشاورزی و بیولوژیکی در ایالت پن و پژوهشگر این مطالعات گفت: مواد پلی فلوئوروآلکیل آنقدر فراگیر و پایدارند که در سراسر جهان، حتی در مکان های دورافتاده در محیط یافت شده است. متأسفانه، مشخص شده که این ترکیبات تأثیر منفی بر سلامت اکولوژیکی و انسان دارند، به ویژه به این دلیل که می توانند زنجیره غذایی را انباشته کرده و بر رشد کودکان تأثیر بگذارند، خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند، به افزایش سطح کلسترول کمک کنند، با باروری زنان تداخل کنند و سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.
پریزندانز در ادامه گفت:مواد پلی فلوئوروآلکیل به دلیل کاربردهای متنوع خود، هم از منابع خانگی و هم از منابع صنعتی وارد تصفیه خانه های فاضلاب می شود. استفاده مجدد سودمند از فاضلاب تصفیه شده یک روش فزاینده رایج است که در آن از فاضلاب تصفیه شده برای آبیاری و سایر اهداف غیر شرب استفاده می شود.
به گفته پریزندانز، این عمل فرصتی را برای خاک فراهم می کند تا به عنوان یک فیلتر اضافی برای مواد پلی فلوئوروآلکیل عمل کند و تأثیر فوری تخلیه مستقیم مواد پلی فلوئوروآلکیل به آب های سطحی را کاهش دهد، همانطور که معمولاً پس از تصفیه سنتی فاضلاب اتفاق می افتد.
با این حال، با توجه به اینکه ساختارهای شیمیایی مواد پلی فلوئوروآلکیل به سختی تخریب می شوند، خطرات بالقوه استفاده از پساب تصفیه شده برای شیوه های آبیاری به ویژه در درازمدت، به خوبی شناخته نشده است.
او گفت: پشتر مطالعات نشان داده که مواد پلی فلوئوروآلکیل توسط محصولات جذب شده و وارد زنجیره غذایی می شوند، بنابراین هنگام تصفیه فاضلاب برای آبیاری در مزارع کشاورزی، درک این مبادلات از اهمیت حیاتی برخوردار است.
پریزندانز و همکارانش غلظت مواد پلی فلوئوروآلکیل را در آبی که از تاسیسات تصفیه آب عبور می کرد، تجزیه و تحلیل کردند. به گزارش سیناپرس، آن‌ها نمونه های آب دو ماهانه را قبل و پس از تصفیه جمع آوری کردند. از آنجایی که آب تصفیه شده برای آبیاری محصولات کشاورزی استفاده می شود، تیم تحقیقاتی همچنین بافت هایی را از گیاهان زراعی جمع آوری کرد تا وجود مواد پلی فلوئوروآلکیل را ارزیابی کند.
در ادامه این تیم پژوهشی ۱۰ نوع مواد پلی فلوئوروآلکیل را در سراسر زمین های کشاورزی شناسایی کرد که میانگین غلظت کل اندازه گیری شده ۸۸ نانوگرم در لیتر در پساب فاضلاب و غلظت‌های بالای ۱۵۵ نانوگرم در لیتر در چاه‌های نظارتی پایین دست بود. به گفته محققان، نتیجه گیری ها نشان می دهد که وجود مواد پلی فلوئوروآلکیل در سراسر سایت تقریباً در همه جا ثابت شده و میزان آن با جهت جریان آب زیرزمینی افزایش می یابد.
پریزندانز در انتها گفت: این مطالعات نشان می دهد که پلی فلوئوروآلکیل ها ممکن است زمانی وارد زنجیره غذایی شود که این محصولات به دام ها تغذیه می شوند. وی افزود که تحقیقات آینده برای تعیین خطرات بالقوه برای سلامت دام و پیامدهای بالقوه حضور پلی فلوئوروآلکیل در گوشت و محصولات لبنی از جمله شیر مورد نیاز است.
شرح کامل این مطالعات و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Agronomy منتشر شده است.
مترجم: هانیه فرزانه
