بررسی امکان صحبت کردن میمون ها

با توجه به اینکه همواره دانشمندان معتقد بودندکه زبان یک انطباق تکاملی منحصر به فرد در انسان است، یک زوج در دهه 1940 میلادی ، برای بررسی توانایی های قدرت بیان و صحبت کردن میمون ها و شامپانزه ها اقدام به آموزش یک جفت شامپانزده کردند.

بر اساس این بررسی ها تصور بر این بوده که میمون ها هیچ کنترلی بر هجاهای تولید آوا و حرکت مربوط به تنفس خود ندارند. دانشمندان تصور می کردند که میمون ها صداهایی را که می توانند تولید کنند، تا حد زیادی غیر ارادی بوده و در واقع این صداها در واکنش به محیط زیست اطرافشان ، تولید می شود.

اما تحقیقات جدیدی که توسط مارکوس پرلمن (Marcus Perlman) از محققان فوق دکترای دانشگاه ویسکانسین (University of Wisconsin) ایالات متحده امریکا انجام شده ، نشان می دهد ، میمون ها خیلی هم از توانایی صحبت کردن دور نیستند .

لازم به توضیح است که پرلمن برای به دست آوردن این نتایج ، چندین سال در بنیاد گوریل (Gorilla Foundation) در کالیفرنیا به مطالعه و بررسی بر روی گوریل ها پرداخت. او بیشترین زمان مطالعه خود را با کوکو (Koko) ، گوریل چهل ساله ای گذراند که در این موسسه به یادگیری زبان اشاره و ارتباط دوستانه داشتن با انسان مشهور بوده است.

مارکوس پرلمن در دوره ای که با این گوریل کار می کرد ، متوجه شد که کوکو نسبت به آنچه تصور می شده و انتظار می رفته است، کنترل بیشتری بر روی حرکات تنفسی و تولید هجاهای آوایی خود دارد.

پرلمن و ناتانیل کلارک (Nathaniel Clark) همکار تحقیقاتی اش ، از دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز (niversity of California, Santa Cruz) ، ساعت ها به بررسی فیلم های بسیار کوتاه گرفته شده از تولید صداها و رفتارهای دوستانه این گوریل پرداختند. آنها توانستند 9 رفتار ارادی مختلف در اعمال کنترل تولید صداها و تنفس کوکو پیدا کنند.

زمانی که کوکو در نظر دارد کاری را انجام دهد، با دمیدن نفس خود بر دستش ایجاد صدا می کند. همچنین او می تواند این کار را از راه بینی انجام داده و مانند سازهای بادی صدا تولید کند. زمانی که کوکو یک لیوان تمیز می خواهد به شدت بر روی لیوان کریستالی دمیده و سپس آن را پاک می کند. کوکو در برخی مواقع نیز  در حال بازی با مدل اسباب بازی یک تلفن صداهای نامفهمومی شبیه خرخر در تولید می کند که به نظر می رسد نوعی تظاهر به صحبت کردن است.

 پرلمن در این رابطه چنین توضیح می دهد: « در واقع این گوریل در زمان بازی با این تلفن به تولید صدهای متناوب نمی پردازد همانند زمانی که ما صحبت می کنیم. اما او در تولید صداها به اندازه کافی بر روی حنجره اش کنترل دارد.»   

قابل توجه است که کوکو با گرفتن دستور تقلید صدای سرفه می تواند با بستن حنجره اش این کار را انجام دهد. بر اساس اعتقاد پرلمن ، کوکو انگیزه ای برای انجام رفتارهای متفاوت دارد. به نظر می رسد که او اغلب برای تفریح صداهایی همچون صدای سازهای بادی تولید می کند و با درخواست دیگران تمایل به تولید صدای سرفه را نیز دارد.

پرلمن و همکارش معتقد هستند ، کوکو ثابت کرده که از برخی توانایی های سخن گفتن برخوردار بوده و امکان سخن گفتن در میمون ها را تائید می کند همانگونه که انسان از تکامل به این نقطه رسیده است.

قابل ذکر است که این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله شناخت حیوانات (journal Animal Cognition) منتشر شده و در دسترس است.

منبع

No tags for this post.