بالاتر بودن توان قلبی ریوی زنان تراجنسیتی نسبت به زنان معمولی
به گزارش سیناپرس،قرار گرفتن در معرض هورمون های جنسی مردانه (تستوسترون) یا زنانه (استروژن) در دوران بلوغ و در طول زندگی، بر عملکرد فیزیکی در مردان و زنان تأثیر می گذارد.
تستوسترون باعث ایجاد تغییراتی در توده عضلانی، قدرت، چربی بدن و ظرفیت گلبول های قرمز خون می شود. همچنین به گفته محققان، VO2 که معیاری برای بررسی میزان کارآمدی بدن در حمل و نقل و استفاده از اکسیژن است، می‌تواند در زنان با جنسیت معمولی تا 50 درصد کمتر از مردان هم سن باشد.
پژوهشگران به رهبری دانشگاه سائوپائولوی برزیل، در تحقیق جدید، ظرفیت و قدرت قلب و ریه را در 15 زن تراجنسیتی و تعدادی زن و مرد معمولی که همگی در اواسط سی سالگی خود بوده و سطح فعالیت بدنی مشابهی داشتند، بررسی کردند.
زنان تراجنسیتی به طور متوسط 14 سال تحت هورمون درمانی بودند و این روند را به طور متوسط از 17 سالگی شروع کرده بودند.
برای این داوطلبان، اندازه گیری چربی بدن و توده عضلانی (بیوامپدانس)، تست گرفتن دست برای ارزیابی قدرت و تست ورزش قلبی ریوی (VO2) روی تردمیل انجام شد.
نتایج این بررسی ها نشان داد که چربی کل بدن در میان زنان تراجنسیتی کمتر از زنان معمولی بود، اگرچه مقدار بیشتری نسبت مردان داشت. توده عضلانی اسکلتی اما در بین این زنان تراجنسیتی بیشتر از زنان معمولی و کمتر از مردان بود.
همچنین طبق این نتایج، قدرت گریپ یا همان توان گرفتن با دست و میانگین اوج VO2 در زنان تراجنسیتی بیشتر از زنان معمولی بود.
محققان می گویند: بر اساس این نتایج، به نظر می رسد قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض هورمون زنانه استروژن و سرکوب تستوسترون نیز علی‌رغم تأثیر مستقیم و غیرمستقیم آن‌ها بر چربی و توده بدون چربی، برای تغییر کامل ترکیب بدن زنان تراجنسیتی به الگوی زنانه کافی نیست.
مجریان این تحقیق می گویند: یافته های ما بینش های جدیدی را به اطلاعات پراکنده موجود در مورد یک موضوع بسیار بحث برانگیز در مورد مشارکت زنان تراجنسیتی در ورزش و فعالیت های بدنی ایجاد می کنند و می توانند به سیاست گذاران برای تصمیم گیری ها در مورد مشارکت زنان تراجنسیتی در فعالیت های ورزشی کمک کنند.
به گزارش سیناپرس،این یافته ها در نشریه بین المللی British Journal of Sports Medicine منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه
