کشف یک قلب 380 میلیون ساله در میان فسیل ماهی ها
به گزارش سیناپرس، محققان بین الملل موفق به کشف قدیمی‌ترین قلب با قدمت 380 میلیون سال در کنار معده، روده و کبد فسیل‌شده به صورت جداگانه در یک ماهی فک‌دار باستانی شده اند که می تواند رازهای مهمی را از تکامل بدن ما انسان ها آشکار کند.
این تحقیق که با هدایت دانشگاه کرتین استرالیا و چند موسسه مهم و بین المللی دیگر انجام شده است، موقعیت اندام‌ها در بدن دسته‌ای از ماهی‌های زره‌دار منقرض شده به نام آرترودایرها که در دوره دوونین از 419 تا 358 میلیون سال پیش شکوفا شده‌اند و شبیه کوسه‌های امروزی بوده اند، نمایان کرده و سرنخ های تکاملی جدیدی را از آناتومی بدن ارائه می دهد.
به گزارش سیناپرس، به گفته این محققان، با توجه به این که بافت‌های نرم گونه‌های باستانی به ندرت حفظ می‌شوند و یافتن وضعیت حفاظت شده سه بعدی بدن حتی نادرتر است، این کشف برای ما بسیار قابل توجه است.
آن ها می گویند: ما به عنوان دیرینه شناسانی که بعضا بیش از 20 سال فسیل ها را مطالعه کرده ایم، واقعاً از یافتن یک قلب سه بعدی و به زیبایی حفظ شده در یکی از اجداد 380 میلیون ساله مان شگفت زده شده ایم.
روندهای تکاملی یا اصطلاحا فرگشتی، اغلب به صورت یک سری مراحل کوچک در نظر گرفته می شوند، اما این فسیل های باستانی تازه کشف شده، نشان از جهشی بزرگ تر بین مهره داران بدون آرواره و فک دارند.به گزارش سیناپرس، در این ماهی ها، قلب به معنای واقعی کلمه و درست مانند کوسه های امروزی، در دهان و زیر آبشش قرار گرفته بوده است.
مجریان این پژوهش می گویند: تحقیق ما برای اولین بار مدل سه بعدی یک قلب پیچیده به شکل s را در یک آرترودایر یا ماهی گوگو ارائه می دهد که از دو محفظه تشکیل شده است و محفظه کوچک تر در بالا قرار دارد.
آن ها معتقدند که این ویژگی‌های پیشرفته در چنین مهره‌داران اولیه ای، پنجره‌ای منحصربه‌فرد را به نحوه تغییر ناحیه سر و گردن برای سازگاری با فک‌ها ارائه می‌دهند؛ موردی که به عنوان مرحله‌ای حیاتی در تکامل بدن خود ما انسان ها نیز به حساب می آید.
به گزارش سیناپرس، در این فسیل ها مشخص شده که ماهی های فوق دارای جگر یا کبد بزرگی بوده و به واسطه آن می توانسته اند در آب شناور بمانند. چیزی که در کوسه های امروزی نیز مشاهده می شود.
محققان نمونه های کشف شده و قرار گرفته در سنگ آهک را با کمک دانشمندانی در سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا در سیدنی و تأسیسات تابش سنکروترون اروپا در فرانسه، با استفاده از پرتوهای نوترونی و اشعه ایکس، اسکن کرده و وضعیت سه بعدی آن ها را تعیین نمودند.
آن ها همچنین بر اساس چگالی‌های مختلف مواد معدنی رسوب‌شده توسط باکتری‌ها و ماتریکس سنگی اطراف آن‌ها، تصاویری از بافت‌های نرم داخل بدن ماهی های فوق را بازسازی کردند. تصاویری که حالا به عنوان مدارکی ارزشمند برای سایر اکتشافات تکاملی به کار گرفته خواهند شد.
به گزارش سیناپرس، یافته های تحقیقاتی فوق که امکان کشف های گسترده دیگری را در حوزه زیست باستان شناسی فراهم می نمایند، در نشریه قدیمی و بسیار معتبر Science منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.
