ضرورت گسترش سهامی عام در شرکت های پارک علم وفناوری است

به گزارش سیناپرس، دکتر رضایی فر، سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت عتف در اجلاس سراسری معاونین پارک های علم و فناوری کشور گفت: در حال حاضر ما به علت اصلی مسائل و مشکلات نمی پردازیم. ما رویکردهای نمایان و نماهایی که در مجموعه های مختلف در سطح دنیا به صورت فناوری ایجاد می شوند را مشاهده می کنیم و اولین مکانی که برای تحقق این مساله به ذهن مان خطور پیدا می کند، وزارت عتف است.

وی افزود: واقعیت این است که کوچکترین فناوری ها ارزش اقتصادی زیادی برای بستر اقتصادی مناسب ایجاد می کنند. اکنون ما به یک بستر اقتصادی جدی نیاز داریم. ما بستر اقتصادی به صورت مستقیم و زیرساختی نداشتیم. این فرایندها نیز تاکنون با  کمک دانش آموختگانی که در این حوزه ها فعالیت می کنند، فراهم شده است.

وی اظهار داشت: ما اکنون مشکل مقاومت اقتصاد در پذیرش فناوری داریم. این اتفاق در دنیا هم به سادگی رخ نداده است. کشورهای چین و آمریکا هم به عنوان پیشتازان حوزه اقتصاد در ابتدا با یک سری فرایندهای فوق العاده حمایتی و زیرساختی نیاز داشتند. شاید اقتصاد در این کشورها پس از مدت ها با یک مکانیزم برون مرزی به جامعه اقتصادی دیکته شده است.

وی تصریح کرد: عملا ما در فضا و محیط بسته به ارزش افزوده نمی رسیم مگر اینکه بخواهیم یک بازار را از فردی کم کنیم. این کم کردن باید در سطح بین المللی رخ دهد. اتفاقا در حوزه صادراتی ما چنین فضاهایی را از مناطق آزاد انتظار داریم. مجموعه هایی که ما را در برون داد صادراتی برای انجام فعالیت های فناوری و نوآوری متصل کند.

به گفته وی، اکنون پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی با منطقه آزاد برای ایجاد پردیس فناوری های نرم در منطقه آزاد کیش به تفاهم نامه رسیده است. این فرصت می تواند برای پارک های دیگر نیز فراهم شود تا بتوانند با مدیریت پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی از ظرفیت های این پارک استفاده کنند.

وی خاطرنشان کرد: ما می توانیم با یک فضا و ساختار ویژه تر مدل نمایشگاه دائمی و شش ماه پیوسته را در حوزه فرهنگی و حتی فناوری داشته باشیم. ایجاد مجموعه جدی تالار و بورس دانش بنیان در منطقه آزاد نیز می تواند گام موثری برای جذب سرمایه گذاران باشد.

رضایی فر گفت: ما در معاونت نوآوری و فناوری وزارت عتف به دنبال تولید ثروت از دانش پایه، دانش بنیان و فناوری هستیم. وقتی ما قصد تعریف ثروت را داریم بازهم در بخش بندی ثروت داخلی به بحث "مقاومت اقتصاد در پذیرش فناوری "و "درون نگری که مجبوریم بر اساس فناوری به آن نگاه کنیم"، می رسیم.

وی اظهارداشت: ما باید برای این حوزه ها تعریف جدی داشته باشیم و تعیین کنیم که حد ثروت و مسیر دانش و ثروت مان کجاست؟ در فلسفه تولید ثروت از دانش و فناوری، پارک های علم و فناوری یک مسیر ویژه ای محسوب می شوند که با حمایت دولتی و با یک مکانیزم ویژه و با آیین نامه های اعتباری مالیاتی به فعالیت می پردازند. ما باید بدانیم که این فرایند به کجا منتهی می شود؟ یکی از راهکارهایی که ما می توانیم به عرصه اقتصاد ورود یابیم و آن را در حوزه علم و فناوری مدیریت کنیم، گسترش سهامی عام در شرکت های پارک علم وفناوری است. اکنون چند درصد شرکت های ما به سهامی عام رسیده اند؟ شاید به تعداد انگشت شمار باشد.

وی یادآورشد: اگر این فرهنگ را در اجتماع پذیری و به اشتراک گذاشتن آنچه داریم و آنچه می خواهیم بدست بیاوریم را انجام ندهیم حتی پذیرش فناوری در دیگر سطح جامعه نیز رخ نخواهد داد.ما باید بتوانیم فرهنگ مشارکت و استفاده از توانمندی های مالی وهمچنین استفاده و سهامدار کردن عموم جامعه در این فرایند به عنوان پشتوانه جدی برای پارک ها و جنبش فناوری قلمداد کنیم. این مجموعه می تواند حتی برای شکست های ما نیز یک نقطه حمایتی محسوب شود. در حال حاضر ما در حوزه بورس در زمینه فناوری و نوآوری ضعیف عمل کرده ایم اما این حوزه می تواند نقطه موثر و مفیدی در همین وضعیت موجود بازار باشد بنابراین ما باید به این مجموعه تعاریف بیشتر بپردازیم.

سرپرست دفتر پشتیبانی امور فناوری و نوآوری وزارت عتف گفت: مجموعه پارک علوم و فناوری های نرم باید با حوزه های مختلف و تکنولوژی های مالی به مساله فرهنگ سازی ثروت و دانش بپردازند. ما همواره می گویم که باید با دانش ثروت تولید کنیم اما نمی گوییم باید چگونه آن را مورد مصرف قرار دهیم. چگونه باید به نقطه ایده آل برسیم؟ نقطه ایده آلی که یک نقطه سرمایه داری یا مقابلش است. متاسفانه ما فرایند ایده آل و بهینه و حتی برگرفته شده از گذاره های اعتقادی خودمان را جایی تامین نکرده ایم. این می تواند نقطه کاری فوق العاده موثر باشد.

وی اظهارداشت: ما علاوه بر اینکه اعتباری به فناوری های فرهنگی اعطا می کنیم باید نگاه ویژه ای نیز به حوزه فرهنگی داشته باشیم. باید بستر فرهنگی برای فناوری های ایجاد کنیم. بستری که اثرات مثبتی در جامعه ایجاد می کند اما ممکن است همراه با بازخوردهای منفی نیز باشد اما در آینده تبدیل به دستاوردی ماندگار و میراثی فرهنگی می شود.

وی یادآورشد: هر میراث فرهنگی در اصل یک نوآوری بوده است. اگر غیر از این بود ماندگاری و بقایی برای آن رخ نمی داد. ما هنگامی که درباره فناوری صحبت می کنیم در واقع از میراثی برای آیندگان سخن می گوییم. ضرورت دارد که این نوع نگاه و فرایند و چنین بستری با درایت مجموعه های پارک های علم و فناوری، سیاستگذاری در سطح دولت و مجلس ایجاد شود.

گزارش: فرزانه صدقی

 

No tags for this post.