بشر معادن شن و ماسه را می بلعد
به گزارش سیناپرس، تقاضا برای شن و ماسه به عنوان یک ماده کلیدی در صنعت ساختمان، ممکن است در ۴۰ سال آینده به دلیل توسعه در آفریقا و آسیا افزایش یابد و به گفته محققان مصرف کنترل نشده آن آسیب های زیست محیطی زیادی را شامل شده و کمبود یک ماده کلیدی برای گسترش شهرها را به دنبال دارد.
به پیش بینی محققان، اشتهای بشر برای ساخت و ساز و استفاده از شن و ماسه می تواند طی چهار دهه آینده ۴۵ درصد افزایش یابد.به گزارش سیناپرس، تقاضای فزاینده برای شن و ماسه ساختمانی که برای ساخت بتن، شیشه و سایر مواد حیاتی در صنعت ساختمان استفاده می شود باعث ظهور دزدان دریایی شن و ماسه شده و طی آن ده ها جزیره در اندونزی در نتیجه استخراج غیرقانونی شن ناپدید شده اند.
شویانگ ژونگ (Xiaoyang Zhong) از دانشگاه لیدن در هلند و همکارانش اکنون محاسبه کرده اند که تقاضای جهانی شن و ماسه ساختمانی از ۳.۲ میلیارد تن در سال ۲۰۲۰ به ۴.۶ میلیارد تن در سال ۲۰۶۰ خواهد رسید که این افزایش به دلیل رشد ساخت و ساز در مناطقی در آفریقا و آسیا اتفاق خواهد افتاد.
به گزارش سیناپرس، این رقم بر اساس یک سناریو از افزایش جمعیت و رشد اقتصادی آینده پیش بینی شده و با استفاده از تخمین مصرف بتن، شیشه و مساحت کف مورد نیاز در ساختمان ها مدل سازی شده است.
به گزارش sinapress، اما تخمین قابل اعتمادی برای ذخایر شن باقی مانده وجود ندارد، بنابراین مشخص نیست که آیا جهان می تواند چنین افزایش عظیمی را مدیریت کند یا خیر؟
ژونگ می افزاید: بحران شن و ماسه نادیده گرفته شده و می تواند پیامدهای زیست محیطی و اجتماعی شدیدی ایجاد کند. اگر اکنون اقدام نکنیم، ممکن است ماسه کافی برای توسعه شهرهایمان در آینده نداشته باشیم.
با این حال، تیم تحقیقاتی ژونگ دریافت که در صورت اجرای مجموعه ای از اقدامات، از جمله افزایش طول عمر ساختمان ها، استفاده مجدد از بتن، ایجاد طرح های ساختمانی سبک تر و استفاده از مواد جایگزین، مانند قاب‌های چوبی، می توان از نیمی از مصرف پیش بینی شده در سال ۲۰۶۰ جلوگیری کرد.
طبق این مدل، بزرگترین کاهش در استفاده از شن و ماسه می تواند ناشی از استفاده کار آمد تر از فضا باشد که شامل تخصیص فضای کمتر برای هر نفر در ساختمان ها می شود.
به گزارش سیناپرس، این پژوهش تنها شن و ماسه مورد استفاده برای شیشه و بتن در ساختمان ها را مورد بررسی قرار داده بنابراین کل تقاضای آینده را دست کم گرفته است.
ژونگ در انتها می گوید: کوتاهی در اقدام، فشارهای زیست محیطی موجود بر ذخایر شن و ماسه در دریاچه ها و رودخانه ها را تشدید می کند.
او می گوید: بسیار بعید است بتوان به این افزایش تقاضای فزاینده در آینده پاسخ داد.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: newscientist
