آیا بیماری سل دوباره همه گیر می شود؟
به گزارش سیناپرس، نتایج یک تجزیه و تحلیل گسترده که توسط کنسرسیوم بین المللی CRyPTIC روی بیش از 10 هزار باکتری مختلف و معروف «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» عامل بیماری سل جدا شده از 23 کشور انجام شده است، ژن های جدیدی را نشان داده که مرتبط با مقاومت این باکتری ها به 13 آنتی بیوتیک بسیار مهم جهانی هستند.
سل یا TB، یک بیماری قابل درمان و همچنین قابل پیشگیری است. 85 درصد از مبتلایان را می توان با یک رژیم شش ماهه دارویی با موفقیت درمان کرد. با وجود این، سل در بسیاری از سال‌های اخیر بیش از سایر بیماری‌های عفونی باعث مرگ افراد شده است و سل مقاوم به دارو به یک تهدید مستمر تبدیل شده است. به گزارش سیناپرس، داشتن درکی بهتر از انواع این باکتری مهم که واجد صفت مقاومت آنتی بیوتیکی می شوند، هم برای نظارت بهتر بر این سویه ها و هم برای توسعه داروهای جدید مهم است.
در این خصوص دو تحقیق جدید انجام شده است که نتایج آن ها وضع نامطلوبی را در این خصوص نشان می دهند. در اولین تحقیق، پژوهشگران به جمع آوری و آزمایش یک مجموعه داده از 12289 نوع باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس پرداختند.
ژنوم این باکتری ها توالی یابی شد و سپس بر روی یک شبکه با توان عملیاتی بالا با غلظت های مختلف از 13 داروی آنتی بیوتیک آزمایش شدند. به گزارش سیناپرس، نتایج نشان داد که از نمونه های موجود 6814 نمونه به حداقل یک دارو مقاوم بودند. در این میان، 4685 نمونه نیز مقاوم به چندین دارو بوده و همچنین نسبت به درمان موسوم به خط اول با داروی مهم ریفامپیسین مقاومت نشان دادند.
در مطالعه دوم، کنسرسیوم فوق، یافته‌های خود را از یک مطالعه ارتباط گسترده ژنومی با استفاده از داده‌های مربوط به 10228 جدایه باکتری فوق ارائه کرد و با نتایج نسبتا مشابهی مواجه شد.
محققان می گویند: مطالعه ما توانایی مشارکت‌های بین المللی برای بهبود قابل ملاحظه دانش جهانی در مورد انواع ژنتیکی مرتبط با مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس را نشان می‌دهد.
این تحقیقات نه تنها ژن‌های خاصی را کشف می‌کنند که می‌توان از آن ها برای درک بهتر چشم‌انداز مقاومت باکتری عامل سل به داروهای آنتی بیوتیک استفاده کرد، بلکه چارچوبی را نیز برای مطالعات آینده روی پاتوژن فوق ارائه می‌نمایند.
به گزارش سیناپرس، یافته های فوق که پاسخی برای نگرانی جهانی ناشی از شیوع احتمالی دوباره بیماری سل فراهم نموده اند، در مجله دسترسی آزاد PLOS Biology منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه
