انسان از چه زمانی شیر مصرف می کند؟
به گزارش سیناپرس، یافته های جدید باستان شناسان نشان می دهد که افراد ما قبل تاریخ در اروپا ممکن است هزاران سال قبل از تکامل ژنی برای هضم شیر، شروع به مصرف شیر حیوانات اهلی کرده باشند. این یافته ها بینش جدیدی در مورد مصرف شیر و تکامل تحمل لاکتوز ارائه می دهد.
اعتقاد عمومی بر این است که مصرف شیر در انسان های باستان نقش مهمی در تکامل آنزیم لاکتاز در بزرگسالان داشته است که هضم لاکتوز از شیر را امکان پذیر می کند. با این حال، عدم قطعیت قابل توجهی در این زمینه وجود دارد زیرا شدت مصرف شیر می تواند بر اساس جغرافیا و در طول زمان بسیار متفاوت باشد.
ریچارد اورشد و همکارانش برای بررسی بیشتر تکامل مصرف مواد لبنی و ماندگاری لاکتاز، نقشه جامعی از مصرف شیر ماقبل تاریخ را با تجزیه و تحلیل ۶۸۹۹ باقیمانده چربی حیوانی حاصل از ۱۳۱۸۱ قطعه سفال از ۵۵۴ مکان باستان شناسی ارائه کردند.
شواهد نشان می دهد که استفاده از شیر در اروپا از دوره نوسنگی به بعد (از حدود ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد) گسترده بوده است، اما شیوع مصرف این ماده در مناطق و زمان های مختلف، متفاوت بوده است. به گزارش سیناپرس، آن ها همچنین بر اساس داده‌های دی ان ای باستانی منتشر شده از ۱۷۸۶ فرد اروپایی و آسیایی ماقبل تاریخ، فراوانی نوع اصلی ژن پایداری لاکتاز را در بین اوراسیاها در طول زمان بررسی کردند. نتایج نشان داد که پایداری لاکتاز تا حدود هزار سال قبل از میلاد رایج نبود.
به گزارش سیناپرس، این یافته‌ها مشخص می کند که در اروپا استفاده از شیر در زمانی که مردم ماقبل تاریخ هنوز تا حد زیادی عدم تحمل لاکتوز داشتند، رواج داشته و این پرسش ها را در مورد اینکه آیا مصرف شیر یک محرک کلیدی برای تداوم لاکتاز است یا خیر، ایجاد کرد.
نویسندگان اضافه می کنند که مدل سازی داده های ژنتیکی و باستان شناسی نیز ارتباط قوی بین مصرف شیر و افزایش ماندگاری لاکتاز را نشان نمی دهد. در عوض، آن ها دریافتند که شاخص های قحطی و قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری زا، روند تکاملی تطبیق انسان و مصرف شیر را بهتر توضیح می دهند. نویسندگان نتیجه می گیرند که یافته های این مطالعه روایت غالب در مورد چگونگی تکامل ژن پایداری لاکتاز را به چالش می کشد و دیدگاه های جدیدی را برای تحقیقات آینده در مورد سایر فرضیه‌های قابل قبول ارائه می‌کند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی
