ویژگی های شخصیتی می تواند در کل طول عمر تغییر کند
به گزارش سیناپرس، ماتیاس الماند (Mathias Allemand) پژوهشگر این مطالعه و استادیار دانشگاه زوریخ، توضیح داد: تحقیقات پیوسته نشان داده است که ویژگی های شخصیتی مانند وظیفه شناسی یا خود کنترلی پیامدهای مهم زندگی از جمله تحصیل، موفقیت در کار و روابط، رفاه، سلامتی و طول عمر را پیش بینی می کنند.
او در ادامه افزود: علاوه بر این، شواهد تجربی انباشته ای وجود دارد که نشان می دهد ویژگی های شخصیتی می توانند در کل طول عمر تغییر کنند و این تغییرات در افراد مختلف متفاوت است. بنابراین، بررسی اینکه آیا تغییرات در شخصیت می تواند نتایج مهم زندگی را فراتر از سطح ویژگی های شخصیتی پیش بینی کند، هیجان انگیز است.
به گفته پژوهشگران، تمایل به بخشش دیگران، یک ویژگی مهم در زمینه زندگی مشترک در روابط اجتماعی و در جامعه است، زیرا به حفظ روابط مهم کمک کرده و با رفاه فردی و اجتماعی مرتبط است. ما می دانیم که خود کنترلی بالاتر با بخشش بالاتر همراه است.
در این مطالعات، الماند و همکارانش داده های ۱۳۵۰ شرکت کننده از آلمان را بررسی کردند و خودکنترلی این افراد در دوران نوجوانی پنج بار در سنین ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵ و ۱۶ سالگی ارزیابی شد. برخی از نوجوانان با نمرات پایین در خود کنترلی شروع کرده و سپس نمرات بهتری کسب کردند. برای برخی، خود کنترلی در اوایل نوجوانی بیشتر بود و با پیشرفت جوانی به افزایش خود ادامه داد.
در ادامه و هنگامی که شرکت کنندگان ۴۵ ساله بودند، یک ارزیابی دیگر را تکمیل کردند که شامل معیاری برای بخشش بود. محققان دریافتند که خود کنترلی در نوجوانی با تمایل به بخشش دیگران در بزرگسالی ارتباط مثبتی دارد. به عبارت دیگر، شرکت کنندگانی که با جملاتی مانند «احساس می کنم اراده کاملاً ضعیفی دارم» و «اغلب در اولین نشانه های سختی تسلیم می شوم» در نوجوانی مخالف بودند، در سن ۴۵ سالگی بیشتر با جملاتی مانند «من تمایل دارم وقتی کسی احساساتم را جریحه دار می کند، به سرعت بر آن غلبه کنم» و «وقتی مردم درمورد من اشتباه می کنند، رویکرد من فقط بخشیدن و فراموش کردن است» پاسخ می دادند.
الماند همچنین گفت: ما دریافتیم که تغییرات در خود کنترلی در طول سال های نوجوانی برای تمایل به بخشش دیگران در میانسالی مهم است. خودکنترلی بالاتر در اوایل نوجوانی و افزایش آن در دوران نوجوانی با تمایل بالاتر برای بخشش دیگران همراه بود. در عین حال، نمرات کمتر و کاهش در خودکنترلی با تمایل کمتری برای بخشش همراه بود.
گفتنی است که محققان عواملی مانند جنسیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و مشکلات رفتاری در نوجوانی را کنترل کردند. الماند توضیح داد: از آنجایی که خود کنترلی در نوجوانی و بخشش در میانسالی تنها با استفاده از گزارش های شخصی افراد ارزیابی شد، تحقیقات بیشتری در آینده مورد نیاز است که از رویکرد چند روشی استفاده کند.
به گزارش سیناپرس، الماند در پایان افزود: اگرچه نوجوانی یک پنجره مهم رشدی برای بررسی فرآیندهای رشدی است که ممکن است پیامدهایی در بزرگسالی داشته باشد، اما مطالعه اثرات بلند مدت فرآیندهای رشد در سایر دوره‌های زندگی نیز مهم است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
منبع: psypost
