ترمیم اعصاب آسیب دیده به کمک داروی سرطان
به گزارش سیناپرس، بررسی های جدید تیمی از محققان نشان می دهد که وقتی داروی AZD1390 به صورت خوراکی مصرف می‌شود، پاسخ بدن به DNA آسیب دیده را مسدود کرده و به اعصاب اجازه می دهد خودشان را ترمیم کنند و عملکردهای حسی و حرکتی را بازیابی کنند.
این تیم تحقیقاتی از دانشگاه بیرمنگام همچنین دریافتند که یک داروی آزمایشی دیگر می‌تواند با مسدود کردن پاسخ التهابی آسیب پس از آسیب ستون فقرات را کاهش دهد.
گفتنی است عملکرد AZD1390 هنوز توسط شرکت داروسازی آستارازنکا به عنوان یک درمان سرطان تحت بررسی است. پژوهشگران این مرکز، تحت برنامه نوآوری های باز، به توانایی دارو برای مسدود کردن سیگنال دهی و ترمیم رشته‌های دی ان ای آسیب‌د یده نگاه می‌کردند، فرآیندی که پس از آسیب ستون فقرات رخ می دهد. این امر سلول های سرطانی را نسبت به پرتودرمانی حساس تر می کند.
پروفسور زبیر احمد و دکتر ریچارد توکسورث این فرضیه را مطرح کردند که فعال شدن مداوم این سیستم ممکن است از بهبود آسیب نخاعی جلوگیری کند و مسدود کردن آن باعث ترمیم عصب و بازیابی عملکرد پس از آسیب می شود.
گفتنی است استفاده از داروی AZD1390 در این مطالعات باعث شد که ستون فقرات آسیب دیده از ستون فقرات سالم قابل تشخیص نباشد
به گزارش سیناپرس، بررسی های اولیه این پروژه، نشان داد که داروی فوق، سلول های عصبی رشد یافته در کشت را تحریک کرده و مسیر پروتئین کیناز ATM را مسدود می کند .
در ادامه محققان از حیوانات برای آزمایش تأثیر دارو بر بهبودی ستون فقرات استفاده کردند. آنها نشان دادند که این درمان مسیر پروتئین کیناز ATM را سرکوب کرده و به اعصاب اجازه می دهد تا در مناطق اطراف بخش آسیب دیده و فراتر از آن بازسازی شوند.
به گزارش سیناپرس، پروفسور احمد در این رابطه می گوید: این دستاورد هیجان انگیزی در تحقیقات آسیب نخاعی است که طی آن چندین داروی تحقیقاتی مختلف به عنوان درمان های بالقوه برای آسیب نخاعی شناسایی شده اند.
ما به ویژه در مورد AZD1390 که می تواند به صورت خوراکی مصرف شده و به مقدار کافی به محل آسیب برسد هیجان زده هستیم زیرا این دارو می تواند بازسازی عصب را بهبود بخشد و عملکرد از دست رفته را بازیابی کند. یافته‌های ما بهبود قابل توجهی از عملکردهای حسی و حرکتی را نشان می دهد و حیوانات تحت درمان با AZD1390 از حیوانات صدمه نخورده در عرض ۴ هفته پس از آسیب قابل تشخیص نیستند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Clinical and Translational Medicine منتشر شده است.
مترجم: مریم عالمی
