تولید موش شبیه سازی شده از سلول های خشک و منجمد
به گزارش سیناپرس، شبیه سازی حیوانات می تواند برای حفظ تنوع زیستی و نجات گونه های در معرض خطر استفاده شود. با این حال، روش های بانکداری زیستی کنونی به ذخیره سازی با دمای بسیار پایین متکی هستند که متاسفانه بسیار گران بوده و در برابر قطع برق یا سایر مشکلات آسیب پذیر هستند.
پیشرفت های اخیر ذخیره سازی مواد ژنتیکی از سلول های اسپرم منجمد شده را امکان پذیر کرده است که ثبات و امنیت ذخیره‌سازی را افزایش داده است، اما با توانایی به دست آوردن سلول‌های اسپرم سالم محدود شده است. تحقیقات قبلی نشان داده است که امکان تولید فرزندان شبیه سازی شده از سلول های سوماتیک وجود دارد که نشان می دهد می توان از آنها به عنوان یک منبع ژنتیکی نیز استفاده کرد.
طی این مطالعات، تروهیکو واکایاما (Teruhiko Wakayama) و همکارانش روشی را برای سلول های سوماتیک انجمادی ابداع کردند که با شبیه سازی کل حیوانات سازگار است. در مرحله اول، آنها سلول های سوماتیک را با انجماد خشک کردند که می توانند تا ۹ ماه در دمای ۳۰- درجه سانتی گراد نگهداری شوند.
اگرچه سلول ها در حین خشک کردن انجمادی مردند، نویسندگان توانستند با موفقیت انتقال هسته ای سلول سوماتیک را برای تولید بلاستوسیست (جنین های اولیه) و تولید رده های سلول های بنیادی جنینی پایدار انجام دهند. سپس نویسندگان توانستند از این سلول ها به عنوان ماده اهدا کننده برای شبیه سازی جهت تولید فرزندان سالم ، با میزان موفقیت 0.2-5.4٪ استفاده کنند. علاوه بر این، نویسندگان نه موش ماده و سه موش نر شبیه سازی شده را انتخاب کردند و آنها را با موش های نر و ماده جفت کردند.
همه ماده ها بچه موش به دنیا آوردند که نشان دهنده باروری طبیعی حیوانات شبیه سازی شده است. به گزارش سیناپرس، نویسندگان خاطرنشان می کنند که خشک کردن انجمادی باعث آسیب بیشتر به DNA نسبت به ذخیره سازی سلول ها از طریق روش های فعلی می شود، با این حال، میزان موفقیت شبیه سازی به دست آمده نشان می دهد که روش فوق ممکن است جایگزین مناسبی برای روش های پیشین باشد. این امر به ویژه زمانی صادق است که هزینه و امنیت طولانی مدت نگرانی اصلی محسوب شود.
نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که رویکرد آنها می‌تواند روشی مناسب برای ذخیره‌سازی مواد ژنتیکی از هر حیوانی به روشی ایمن و کم‌هزینه ارائه کند.به گزارش سیناپرس، شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی
