چرا اشک می ریزیم؟
به گزارش سیناپرس، تصور کنید هفته سختی را پشت سر گذرانده اید و احساس خستگی می کنید و ناگهان متوجه می شوید در حال اشک ریختن به دلیل موضوعی بی اهمیت هستید. شاید سرما خورده یا به ویروس کرونا مبتلا شده باشید و این واقعیت که شریک زندگی شما تمام شیر را خورده است باعث می شود که بخواهید گریه کنید. شما واقعاً ممکن است از مریضی یا خستگی احساس ناراحتی کنید، اما چرا گریه می کنید؟
به گفته محققان، اشک عملکردهای روانی متعددی دارد. اشک به عنوان یک شاخص فیزیکی از وضعیت عاطفی درونی ما عمل می کند و زمانی رخ می دهد که غم و اندوه یا شادی شدیدی را احساس می کنیم. در درون مغز ما، احساسات قوی شبکه مرکزی خودمختار را فعال می کند. این شبکه از دو بخش تشکیل شده که یکی سیستم سمپاتیک نام دارد که واکنش جنگ یا گریز ما را در هنگام درک خطر فعال می کند و دیگری سیستم عصبی پاراسمپاتیک است که بدن را به حالت آرامش باز می گرداند.
احساسات شدید قسمت سمپاتیک این سیستم مغزی را فعال می کند، اما وقتی گریه می کنیم، قسمت پاراسمپاتیک فعال می شود و حال ما را بهتر می کند.
پگی کرن (Peggy Kern) دانشیار دانشگاه ملبورن و پژوهشگر این مطالعات می گوید: ما از سنین جوانی آموزش دیده ایم تا احساسات خود را کنترل کنیم، به عنوان مثال، گریه کردن در یک فیلم غمگین خوب است، اما گریه در محل کار معمولا کمتر قابل قبول است. قشر جلوی مغز یا بخش متفکر مغز ما به سیگنال های احساسی منتشر شده توسط شبکه مرکزی خودمختار پاسخ می دهد و به ما کمک می کند تا واکنش عاطفی را برای مقابله با احساسات خود به روش های کنترل شده تنظیم کنیم.
قشر جلوی مغز مانند پردازنده اصلی رایانه شما است که وظایف را برای حفظ عملکرد خوب سیستم مدیریت می کند. متأسفانه، هر چه استرس و خستگی بیشتر باشد، یا اگر دوره های طولانی درد جسمی یا احساسی را تجربه کنیم، سیستم سمپاتیک فعال باقی می ماند و در نهایت قشر جلوی مغز در این حالت غرق می شود، درست مانند رایانه ای که تعداد زیادی برنامه در آن اجرا می شود.
در نتیجه مغز کمتر می تواند احساسات ما را به روش های مورد انتظار تنظیم کند و در نتیجه واکنش های احساسی قابل مشاهده ای مانند اشک یا طغیان عصبانیت ایجاد می کند. حتی ممکن است متوجه نشویم که چقدر در یک ماجرا غرق شده ایم تا زمانی که بعد از یک حادثه یا تجربه به ظاهر جزئی، اشک از صورتمان جاری شود.
کرن می افزاید: برخی از افراد بیشتر از دیگران گریه می کنند. برای مثال زنان بیشتر از مردان گریه می کنند، اگرچه میزان این امر به دلیل جنبه های بیولوژیکی نامشخص است. همچنین افرادی که میزان بالایی از همدلی یا روان رنجوری دارند، بیشتر گریه می کنند. باید گفت که گریه بیش از حد می تواند نشانه فیزیکی افسردگی باشد، زیرا مغز غرق در درد عاطفی است.
به گفته کرن، فراتر از دلایل روانشناختی، اشک چندین نقش اجتماعی دارد. حتی با وجود اینکه جامعه ما ممکن است ابراز قوی احساسات را رد کند، اشک در واقع به ایجاد و حفظ پیوندهای اجتماعی کمک می کند. اشک می تواند به عنوان یک فریاد برای کمک عمل کند و به وضوح به دیگران نشان دهد که ما خوب نیستیم و به حمایت نیاز داریم.به گزارش سیناپرس، اشک اغلب باعث ایجاد احساس همدردی در دیگران می شود و به ما کمک می کند با آنها ارتباط برقرار کنیم. اشک همچنین ممکن است زمانی رخ دهد که ما احساس همدردی عمیقی با شخص دیگری داشته باشیم و همراه با او گریه کنیم، که پیوندهای اجتماعی را بیشتر تقویت می کند.
علاوه بر دلایل روانی و اجتماعی، دلایل فیزیکی نیز برای اشک وجود دارد. به عنوان مثال، زمانی که خسته هستیم، سخت کار می کنیم تا چشمانمان را باز نگه داریم، که باعث خشکی چشم می شود. بدن ما برای مقابله با خشکی اشک تولید می کند و چشم ها را مرطوب نگه می دارد تا بتوانیم به وضوح ببینیم.
آبریزش چشم در بیماری های تنفسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا و کرونا نیز شایع است. هنگامی که ما در بدن عفونت داریم، گلبول های سفید خون برای مبارزه با عوامل بیماری زا بسیج می شوند. این گلبول های سفید اضافی می توانند رگ های خونی چشم را ملتهب کنند که باعث مسدود شدن مجاری چشم و ایجاد اشک می شود.
به گزارش سیناپرس، باید یادآور شد که اشک بخشی طبیعی از عملکرد انسان است. به خصوص با فشارهای چند سال گذشته، گاهی اوقات هیچ چیز بهتر از یک گریه خوب برای تسکین احساسات طاقت فرسا نیست. البته توجه داشته باشید که اگر بیش از حد گریه می کنید، شاید بهتر است که با پزشک خود در مورد علل فیزیکی یا روانی احتمالی صحبت کنید.
شرح کامل این پژوهش جذاب در آخرین شماره مجله تخصصی The Conversation منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
