دندانی که پرده از راز یک گونه انسانی منقرض شده بر می دارد
به گزارش سیناپرس، چه چیزی یک استخوان انگشت و چند دندان فسیلی یافت شده در غاری در کوه های دورافتاده آلتای سیبری را به یک دندان تکی که در غاری در مناطق گرمسیری لائوس یافت شده است، مرتبط می کند؟ پاسخ این سوال توسط یک تیم بین المللی از محققان از کشورهای لائوس، ایالات متحده، استرالیا و کشورهای اروپایی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
یک دندان انسانی طی یک بررسی باستان شناسی در منطقه ای دورافتاده از لائوس به طور تصادفی کشف شد. دانشمندان نشان داده اند که منشأ این دندان، همان جمعیت انسان باستانی است که برای اولین بار در غار دنیسوا در کوه های آلتای سیبری روسیه پیدا شد.
تیم تحقیقاتی این کشف مهم را در حفاری سال 2018 در شمال لائوس در غار جدید تام انگوهائو 2 که به غار کبرا نیز معروف است، انجام داده است. به گزارش سیناپرس، این غار جدید در نزدیکی غار معروف تام پا لینگ قرار دارد که قبلاً فسیل های مهم انسانی و 70 هزار ساله در آن پیدا شده بود.
محققان بین‌المللی مطمئن هستند که این دو مکان باستانی علیرغم این که هزاران کیلومتر از هم فاصله دارند، به نوعی با یکدیگر مرتبط هستند.
به گفته آن ها، این فسیل دندانی جدید، نشان دهنده حضور گونه ای انسان منقرض شده به نام انسان دنیسووا در آسیای جنوب شرقی است و نشان می دهد که دنیسوواها حداقل تا لائوس در جنوب حضور داشته اند. این موضوع با شواهد ژنتیکی موجود در جمعیت‌های امروزی جنوب شرق آسیا مطابقت دارد.
پس از تجزیه و تحلیل بسیار دقیق شکل این دندان، تیم تحقیقاتی شباهت‌های بسیاری را با دندان‌های دنیسووایی که در فلات تبت یافت شده اند شناسایی کردند. آن جا نیز تنها مکان دیگری است که پیشتر فسیل‌های دنیسووا یافت شده اند.
طبق این یافته ها، به احتمال زیاد انسان های دنیسووائی بین 164000 تا 131000 سال پیش در مناطق گرمسیری شمال لائوس زندگی می کرده اند.
این فسیل‌ها احتمالاً طی یک رویداد سیل مانند که مواد و فسیل‌ها را رسوب داده به داخل غار برده شده اند و متأسفانه، برخلاف غار دنیسوا، شرایط مرطوب در لائوس به این معنی است که DNA باستانی، درست حفظ نشده است.به گزارش سیناپرس، با این حال، دانشمندان باستان‌شناس، پروتئین‌هایی از آن پیدا کردند که نشان می‌دهند فسیل مربوطه، به یک انسان جوان و احتمالاً زن و احتمالاً بین 3.5 تا 8.5 سال تعلق دارد.
شرح کامل این یافته ها که حاکی از آن هستند که آسیای جنوب شرقی کانون تنوع برای انسان ها حداقل در پنج گونه مختلف بوده است، در مجله بین المللی Nature Communications منتشر شده است.
مترجم: محمدرضا دلفیه
