خنجرهای باستانی برای چه استفاده می شدند
به گزارش سیناپرس، خنجرهای متعددی از آلیاژ مس در قبرهای جنگجویان عصر برنز در سراسر اروپا به همراه سایر سلاح ها کشف شده است و قبلاً باستان شناسان حدس می زدند که این خنجرها ممکن است به عنوان نماد وضعیت دوران و جنگجویان بوده باشند. اما دانشمندان از یک روش تجزیه و تحلیل جدید بر روی مجموعه ای از ۱۰ خنجر که در سال ۲۰۱۷ در پراگاتو ایتالیا پیدا شد، استفاده کردند تا شواهدی مبنی بر اینکه این ابزارها هدف عملی تری دارند، آشکار کنند.
محققان دانشگاه نیوکاسل در بریتانیا در بیانیه ای اعلام کردند که این تجزیه و تحلیل جدید اولین استخراج باقی مانده های مواد آلی در جهان را امکان پذیر کرد که برای اولین بار، چگونگی استفاده از این اشیاء، کاربرد و موارد آن را نشان داد.
فرآیند تحقیقاتی جدید از نوعی رنگ تشخیصی به نام محلول پیکو-سیریوس قرمز (PSR) برای رنگ آمیزی بقایای آلی باقی مانده بر روی خنجرها استفاده می کند و سپس دانشمندان آن را در زیر میکروسکوپهای مختلف از جمله نوری، دیجیتال و الکترونی بررسی کرده و توانستند تعیین کنند که بقایای مانده روی تیغه خنجرها احتمالاً مربوط به انسان یا حیوان می شود.
از طریق این فرآیند، تیم تحقیقاتی توانست مشخص کند که آثاری از کلاژن نوع I و II یعنی پروتئینی که در پوست، بافت و استخوان یافت می شود به همراه استخوان، ماهیچه و الیاف تاندون از حیوانات متعدد روی خنجر وجود دارد.به گزارش سیناپرس، این یافته نشان می دهد که خنجرها چندین بار برای اهداف مختلف از جمله ذبح دام و کندن گوشت از استخوان استفاده شده است.
محققان سپس به طور مستقل یافته های خود را با تجزیه و تحلیل ریزپوش که شامل فرایند ثبت آثار ساییدگی بر روی مصنوعات می شود، با بقایای حیوانات سلاخی شده از سایر مکانهای عصر برنز مقایسه و تأیید کردند که این استخوانها اغلب دارای آثار برش فلزی بر روی آنها هستند.
این تیم پژوهشی همچنین از مهارت های یک برنزساز استفاده کرد و تعداد زیادی کپی از خنجرها و چاقوهای مختلف عصر برنز به دست آورد. سپس کاربرد نمونه های ساخته شده را با خنجرهای اصلی مقایسه کردند و دیدند که مطابقت دارند.
به گزارش سیناپرس، آندریا دولفینی (Andrea Dolfini) مدرس ارشد تاریخ در دانشگاه نیوکاسل در بیانیه ای گفت: تحقیقات نشان داده است که می توان بقایای آلی را از فلزات باستانی استخراج و مشخص کرد. شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Scientific Reports منتشر شده است.
مترجم: فاطمه امینی