ترک سیگار با آنزیم نیکوتین‌خوار
بین 80 تا 90 درصد از سیگاری‌ها در تلاش برای ترک آن ناکام می‌مانند و دلیل آن نیز وابستگی مغز آنها به نیکوتین یا دقیق تر بگوییم به پاداش (لذت) ناشی از مصرف این ماده است.
گروهی از پژوهشگران در تلاش خود که بیش از 30 سال به درازا انجامیده، به دنبال طراحی آنزیمی در آزمایشگاه بودند که بتواند نیکوتین را تجزیه کند. آنها به تازگی توانستند به آنزیمی در طبیعت دست یابند که می‌تواند این کار را به انجام برساند.
این آنزیم NicA2 نام دارد و از دسته‌ای از باکتری‌ها به نام «سودوموناس» (Pseudomonas putida) به دست می‌آید. این باکتری که به صورت طبیعی در خاک مزارع توتون وجود دارد، نیکوتین را مصرف کرده و از آن به عنوان تنها منبع تامین کربن و نیتروژن خود استفاده می‌کند.
این پژوهشگران سپس توانستند آنزیم Nic2A را در این باکتری کشف کنند. آنها در آزمایشات خود برای بررسی میزان اثربخشی این آنزیم، ابتدا سرم (قسمتی از خون) موش‌ها را با مقداری نیکوتین (که برابر با میزان نیکوتین موجود در یک نخ سیگار بود) ترکیب کردند. این دانشمندان مشاهده کردند که پس از افزوده شدن این آنزیم به ترکیب خون و نیکوتین، نیمه عمر نیکوتین از دو تا سه ساعت به 9 تا 15 دقیقه کاهش یافت. آنها همچنین این گونه نتیجه‌گیری کردند که استفاده از مقدار بیشتری از این آنزیم (البته با برخی تغییرات شیمیایی) می‌تواند نیمه عمر نیکوتین را باز هم کاهش دهد. با توجه به اینکه رسیدن نیکوتین به مغز مدتی زمان می‌برد، با این شیوه جلوی رسیدن این ماده به مغز گرفته خواهد شد.
این پژوهشگران در گام بعدی، در چندین آزمایش مختلف به تعیین میزان اثربخشی این آنزیم به عنوان یک داروی ضد اعتیاد پرداختند. این آزمایشات نیز امیدبخش بود. آنزیم Nic2A توانست تا بیش از 3 هفته در دمای 98 درجه سانتی‌گراد در آزمایشگاه همچنان فعال بماند. همچنین در طی فرآیند تجزیه نیکوتین توسط این آنزیم، هیچ گونه ماده سمی تولید نمی‌شود.
گام بعدی این پژوهشگران، ایجاد برخی تغییرات در باکتری تولید کننده این آنزیم است تا به این ترتیب بتوان هر گونه عامل بروز واکنش سیستم ایمنی بدن به آن را تا حد امکان کاهش داد و ظرفیت این آنزیم برای مقاصد درمانی را به حداکثر رساند.
این محققان امیدوارند در آینده بتوان دارویی با استفاده از این آنزیم طراحی کرد که یک بار تزریق برای یک بازه یک ماهه اثربخش باشد.
این پژوهش به تازگی در نشریه Journal of the American Chemical Society منتشر شده است.
No tags for this post.
