آیا سال ۲۰۲۲ سال سانسور است؟
به گزارش سیناپرس، شاید امروزه دیگر کتاب سوزی مورد تایید نباشد ولی همچنان سانسور مورد استفاد بوده و متاسفانه نمی توان آن را به صورت مستقیم متوجه شد. با اینکه هنوز اندکی از سال ۲۰۲۲ نگذشته است، اما در حال حاضر، تلاش های زیادی برای سانسور صورت گرفته که شامل تلاش برای حذف برخی کتاب ها، فهرست های مطالعاتی یا هر چیزی که از نظر سیاسی صحیح نباشد، است.
چند سال پیش در غرب، جناح راست با فرهنگ لغو و عذرخواهی های اجباری، شروع به انتقاد از اقتدارگرایی خزنده در جناح چپ کرد. با توجه به سابقه طولانی سانسور در جناح راست، ممکن است مردم از این استقبال ناگهانی آزادی بیان توسط محافظه کاران غربی شگفت زده شده و با مسائل با شک و تردید برخورد کنند.
در ماه‌های گذشته تلاش‌هایی برای ممنوعیت کتاب ها، به ویژه در مدارس، در ایالت هایی مانند یوتا و تگزاس انجام شده است. اخیراً، بحث بر سر حذف کتاب Maus از فهرست کتاب های مدارس در تنسی ظاهراً به دلیل کلمات و محتوای ناپسند متمرکز شده است.
در ادامه چپ گرایان گویی دوباره با آزادی بیان آشنا شدند چراکه از این حرکت های اقتدار گرایانه انتقاد کردند. با این حال، به نظر می رسد که آن ها در مورد تلاش های سانسور از جانب خودشان، بسیار کمتر نگران هستند.
لغو تلاش های فرهنگی برای شرمساری اجتماعی و ویران کردن زندگی کسانی که از آداب اخلاقی پیچیده، تیره و پرخاشگرانه در گفتار قابل قبول عبور می کنند، در هر دو طرف ادامه دارد. به گزارش سیناپرس، گاهی اوقات، اظهار نظرهای ناشیانه در برابر خشونت سفید پوستان، لغو دو حزبی است. بیان دیدگاه های نمایشی قطعاً بی ظرافت است اما ممکن است به عنوان جنبه ای از بروز احساسات کنونی درک شود.
این اتفاق مطمئناً می تواند بحث های سازنده و حتی پرشور را برانگیزد، اما همانطور که اشاره شد، بسیار شکننده به نظر می رسد. اما به گفته کارشناسان، گفتار بد، اطلاعات نادرست پزشکی، نظرات نادرست و غیره بهتر است با سخنرانی بیشتر به چالش کشیده شود، نه با سانسور و حذف اطلاعات صحیح.
به گفته کارشناسان، بخشی از چرخه کنونی سوگیری واضح است، یک ساختار روان شناختی که نشان می دهد دیدن رفتار بد در بین دشمنان آسان تر از بین متحدان است. به همین دلیل است که افرادی را مشاهده می کنیم که با شور و اشتیاق سانسور را از یک طرف محکوم، اما به طور متناقضی از سانسور در میان متحدان خود دفاع می کنند. به طور معمول، افراد سعی می کنند سانسور خود را توجیه کنند که واقعاً سانسور نیست.
باید توجه داشت که در سانسور های مطالعاتی، شاید کتاب‌ها از فهرست‌های مطالعه حذف شده باشند اما همچنان در کتابخانه ها موجود هستند.
به گزارش سیناپرس، مطمئنا مطلق گرایی در مورد آزادی بیان می تواند به پوچی برسد، اما محدودیت های آن باید محدود نگه داشته شده و از نفوذ های حزبی جدا شوند. تلاش های کنونی در غرب امروزه به وضوح فراتر از این محدودیت های باریک حرکت کرده اند. به گزارش سیناپرس، اما باید توجه داشت که بشریت باید به ریشه های اصلی حقوق مدنی خود بازگردد و فراموش نکنیم که محدودیت های گفتار، چه از سوی دولت و چه از سوی عموم مردم، برای علم و جامعه ای که مدعی دموکراتیک بودن است و حل مشکلات مبتنی بر اطلاعات صحیح را در دستور کار خود دارد، سم است.
گزارش: مهدی فلاحی پناه
No tags for this post.
