کسب مهارت های زندگی در مدارس
به گزارش سیناپرس، محققان از مدارس می خواهند که زمان و منابع بیشتری را برای ارائه آموزش های تاب آوری به دانش آموزان بگذارند. زندگی غیرقابل پیش بینی، اغلب نامطمئن و ناعادلانه است. پرورش کمی انعطاف پذیری در اوایل زندگی ایده بدی نیست. علاوه بر این، مجموعه وسیع تری از فعالیت های فوق برنامه باید به دانش آموزان نیز ارائه شود.
شاید برایتان سوال باشد که چرا چنین تغییراتی مورد نیاز است؟ واضح است که دوران مدرن چالش های جدیدی را برای سلامت روانی کودکان امروزی به وجود آورده و سیستم‌های آموزشی باید با این گذرهای زمانی سازگار شوند.
محققان گزارش می دهند که بسیاری از پزشکان و مشاوران روانی خواستار این موضوع هستند. برای شروع، معلمان باید آمادگی بیشتری برای مقابله با پیشگیری از مشکلات روان، شناسایی و مداخله زودهنگام در امور دانش آموزان کلاس های درس خود داشته باشند.به گزارش سیناپرس، به عبارت دیگر، معلمان باید به طور کامل تر در مورد چگونگی شناسایی و عملکرد علائم پیش بینی کننده بیماری های روانی در کودکان آموزش ببینند. همچنین باید از روانشناسان مدرسه حمایت قوی تری هم از لحاظ مالی و هم از نظر فرهنگی صورت گیرد.
در مجموع ۱۴۳ پزشک استرالیایی در این مطالعه شرکت کردند. از هر یک از شرکت کنندگان پرسیده شد که چگونه سیستم های آموزشی می توانند به سلامت روان کودکان کمک کنند. پزشکان شرکت کننده شامل طیف وسیعی از پزشکان، از جمله پزشکان اطفال، روانشناسان، پزشکان عمومی و روان درمانگران بودند. نتایج تحقیقات نشان داد که همه پزشکان معتقدند که مدارس باید نقش بسیار بیشتری در سلامت روانی دانش آموزان ایفا کنند.
به گفته محققان سوال اصلی اینجاست که اگر کودکی تمام تکالیفش را درس انجام دهد ولی نتواند بر اضطراب و تنهایی غلبه کند، آیا واقعاً مدرسه وظیفه خود در قبال کودک را درست انجام داده است؟ در دنیای امروز، پاسخ یک نه قاطع است. نمرات خوب، نمرات بد یا نمرات متوسط، همه دانش آموزان به یک سیستم پشتیبانی نیاز دارند.
وقتی نوبت به مقابله و رفع برخی از این مسائل می رسد، محققان پیشنهاد می کنند که معلمان برای شناسایی کودکان در معرض خطر، بهره گیری از راهبردهای پیشگیری و مداخله زودهنگام و اجرای برنامه های مقابله ای و مهارت های اجتماعی اضافی تلاش کنند.
کیت پاتون (Kate Paton) محقق موسسه تحقیقات کودکان مرداک در استرالیا، این تصور را یک گام فراتر برده و پیشنهاد می کند که مدارس برای شناسایی و کمک به کودکانی که در آستانه مشکلات مهم سلامت روان هستند، باید تبدیل به بستر مناسبی شوند.
او در یک بیانیه رسانه ای توضیح می دهد: مدارس به عنوان یک فضای فیزیکی قابل اعتماد عمل می کنند که در آن پزشکان سلامت روان می توانند خدماتی را ارائه دهند که دسترسی به آنها چالش برانگیز است. پزشکان معتقد بودند که معلمان می توانند با حمایت از کودکان از طریق آموزش روانی در مدرسه، ورزش و مهارت های اجتماعی و برنامه های مقابله ای، پیشگیری و تاب آوری را ارائه دهند.
او ادامه می دهد: در حالی که مربیان آموزشی چالش‌های زیادی را برای ارائه این خدمات از جمله کمبود منابع مالی و وجود برنامه درسی پر ازدحام شناسایی کرده اند، وجود ساختاری برای درک دیدگاه های پزشکان در مورد نقش مربیان و مدارس و ارتباط با یکدیگر برای دستیابی به نتایج سلامت روان، امری بسیار مهم است. به گزارش سیناپرس، درک اینکه دیدگاه‌های متفاوتی بین مربیان و پزشکان بالینی سلامت روان وجود دارد باید به این منجر شود که همه این متخصصان بتوانند با موفقیت با مربیان همکاری کنند تا هم به نتایج آموزشی خوب و هم سلامت روان دست یابند.
به گزارش سیناپرس، شایان ذکر است که بهبود سلامت روان دانش آموزان به عملکرد تحصیلی آنها نیز کمک می کند. مسائل مربوط به سلامت روان برخی از رایج ترین دلایلی است که توسط دانش آموزان در مورد عقب ماندگی تحصیلی مطرح می شود.
پروفسور هریت در انتها نتیجه گیری می کند: با حدود ۵۰ درصد از اختلالات سلامت روان که قبل از ۱۴ سالگی شروع می شود، اگر بخواهیم شیوع اختلالات سلامت روان را کاهش دهیم و به کودکان اجازه دهیم بهترین زندگی ممکن را تجربه کنند، باید بدانیم که پیشگیری و مداخله زودهنگام امری بسیار مهم است.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLoS ONE منتشر شده است.
مترجم: مهنوش فلاحی پناه
