آن چه باید درباره سندرم ژیلبرت بدانید
به گزارش سیناپرس، سندرم ژیلبرت (Gilbert's syndrome) به صورت ژنتیکی از پدر و مادر به فرزند می رسد. اگر ژنی که آنزیم تجزیه کننده بیلی‌روبین را در کبد کنترل می کند با نقص مواجه شود، مقدار بیلی روبین در خون افزایش پیدا می کند. برخی از مشکلات و بیماری هایی که باعث افزایش بیلی روبین خون می‌شوند، عبارتند از:
– بیماری هایی مانند سرماخوردگی یا آنفلوانزا
– گرسنگی و به کارگیری رژیم لاغری بسیار کم کالری
– کم شدن آب بدن
– قاعدگی زنان
– انجام ورزش شدید
– کمبود خواب
به گزارش سیناپرس، بیلی روبین در اثر تجزیه گلبول‌های قرمز ایجاد می شود و زردی رنگ در ادرار در اثر این تجزیه و وجود بیلی روبین است که اگر در تجزیه آن اختلال ایجاد شود بیلی روبین در خون افزایش پیدا کرده و سندرم ژیلبرت بروز می کند.
این بیماری در ۳ تا ۱۲ درصد جمعیت جهان گزارش شده و ممکن است در هر دو جنس و در تمام سنین دیده شود. این سندرم یک اختلال خوش خیم ارثی است و رابطه ای با کاهش طول عمر ندارد و افراد مبتلابه آن همانند افراد دیگر می توانند زندگی طبیعی خود داشته و جای هیچ نگرانی برای آن‌ها وجود ندارد. فقط افراد مبتلابه سندرم ژیلبرت باید قبل از هر کار پزشکی مانند عمل جراحی، زایمان، شیمی درمانی و … پزشک معالج را از بیماری خودآگاه کنند تا داروهای مناسب برایشان تجویز شود.
علائم
ممکن است همه مبتلایان به سندرم ژیلبرت که دارای ژن معیوب هستند، نشانه ای از بیماری نداشته باشند. اما افرادی که نشانه زردی پوست و چشم را دارند ممکن است این نشانه ها را از بدو تولد با خود همراه داشته باشند اما تا ۲۰ الی ۴۰ سالگی در آن ها آشکار نشود. درواقع آن ها از بیماری خود اطلاعی ندارند و فقط هنگامی از این بیماری مطلع می‌شوند که به طور تصادفی آزمایش خون داده و با میزان بالای بیلی روبین در خون خود مواجه شوند.
برخی افراد در کنار ابتلا به این بیماری، از مشکلاتی مانند درد شکم، احساس خستگی، کاهش اشتها، سرگیجه، سندرم روده تحریک پذیر که باعث درد شکم، نفخ، اسهال و یبوست می شود، مشکل در تمرکز و فکر کردن رنج می برند.
علائم مختلف دیگری ازجمله اضطراب غیرمعمول، بی‌اشتهایی، تهوع، خارش و … نیز توسط مبتلایان گزارش شده است که طبق بررسی های علمی ارتباطی بین این علائم و بالا بودن بیلی روبین خون و سندرم ژیلبرت وجود ندارد.
گزارش: فاطمه کردی
