آینده شرکت های دانش بنیان کوچک خیلی امیدوارکننده نیست

دکتر محمود نیلی احمدآبادی در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس با تاکید بر نقش دانش در توسعه کشور، گفت: در یک عصری گفته می شد سرمایه و نیروی کار و منابع زیرزمینی عامل اصلی توسعه اند. امروز تقریبا همه به این نتیجه رسیده اند که ذیل دانش، توسعه اتفاق می افتد. چون همان منابع و همان نیروی کار اگر به دانش وصل نشوند، ارزش افزوده بسیار پایینی دارند و این دانش است که ارزش افزوده را بالا می برد. بنابراین تکیه تولید و توسعه بر دانش یک امر حتمی است. روی این بحث، مناقشه چندانی وجود ندارد. حالا بعضی ها بحث فرهنگ را هم مطرح می کنند، اینها دیگر ضمایم این قضیه است. اهمیت اصل دانش در توسعه را کسی کتمان نمی کند.

رییس دانشگاه تهران افزود: شرکت های دانش بنیان از این جهت مهم هستند که چون تکیه آنها بر مبانی دانش بیش از واحدهای دیگر است، این تصور وجود دارد که ارزش افزوده بیشتری خواهند داشت. منتها مشکل شرکت های دانش بنیان این است که به خاطر استفاده از سطح دانش بالاتر، فعالیت های آنها کمی گرانتر تمام می شود. علاوه بر این، شرکت های دانش بنیان با مشکل تقاضا در داخل هم مواجهند. شرکت های دانش بنیانی که در ایران شکل گرفته اند، اکثرا شرکت های کوچکی هستند. برای این شرکت ها پیدا کردن تقاضا در بازار و نیز تامین منابع لازم بسیار سخت است. از یک طرف پیچیدگی های به کار گیری دانش در صنعت هم کار دشواری است. چون وقتی صحبت از محصولات غیردانش بنیان می کنیم بدین معنا نیست که در آنها دانش وجود ندارد. بلکه معنای آن، این است که ما از یک تکنولوژی آماده کپی می کنیم. اما در دانش بنیان، کسب و کار نوآورانه مطرح می شود. پس کسب و کار نوآورانه هزینه های بالاتری دارد.

وی خاطرنشان کرد: تصور من بر این است که صرف توسعه شرکت های دانش بنیان کوچک که درصد ریزش بسیار بالایی دارند، آینده خیلی امیدوارکننده ای نداشته باشد. راه حلش شاید این است که شرکت های بزرگ بیایند و از این شرکت ها پشتیبانی کنند. چون آنها بازار را در اختیار دارند و ریسک را بهتر تحمل می کنند. مثلا اگر 10 تا شرکت دانش بنیان تاسیس کردند و 9 تای آن از بین رفت، آن یک شرکت باقی مانده آنقدر برایشان ارزش افزوده دارد که می توانند ریسک آن را بپذیرند. اما نمی شود 9 شرکت هزینه ها را خودشان بپردازند تا یک شرکت آیا بزرگ بشود یا نشود!

نیلی احمدآبادی در ادامه تصریح کرد: تجربه چند سال اخیر نشان می دهد که حجم گردش مالی شرکت های دانش بنیان در اقتصاد ملی تقریبا خیلی کم است. یعنی همه این شرکت ها اگر تعطیل هم شوند هیچ اتفاقی در کشور نمی افتد. این نشان می دهد که کشور به فعالیت شرکت های دانش بنیان وابسته نشده است. به همین دلیل سرمایه گذار کمتر خواهد بود و ادامه حیات این شرکت ها هم سخت تر است.

رییس دانشگاه تهران در پایان گفت: پشتیبانی های دولت از این شرکت ها بسیار خوب است. اینکه به دانش بنیان توجه می شود خیلی خوب است. ولی اینکه از چند نفر انتظار داشته باشیم که همه این مسایل را حل کنند، آن هم در شرایط اقتصادی ایران، به نظر کار ساده ای نیست. لذا اتصال این شرکت ها به شرکت های بزرگ و پشتیبانی آنها از شرکت های دانش بنیان یا ایجاد شرکت های دانش بنیان توسط شرکت های بزرگ، در کوتاه مدت احتمال پاسخگویی بیشتری دارد.     

No tags for this post.