راز جذابیت فیلم‌های آلفرد هیچکاک

شاید شما هم فیلم های آلفرد هیچکاک را دیده و حس مرموزی که در صحنه های این فیلم ها وجود دارد را تجربه کرده باشید. در بسیاری از بخش های این فیلم ها، تماشاچی با تمام وجود غرق در داستان می شود و به همین خاطر است که فیلم های این کارگردان نام آور همیشه زبانزد بوده است.

در این میان، دانشمندان در مطالعه ای جدبد و با بررسی فعالیت مغزی افراد در حین تماشای این فیلم ها، به راز جذابیت برخی صحنه های این فیلم ها پی بردند. در این مطالعه مشخص شد در صحنه های تعلیق (که مشخص نیست چه اتفاقی قرار است روی دهد)، بینایی فرد فقط بر روی صحنه متمرکز شده و مغز به طور ویژه ای بر روی داستان تمرکز می کند.

در این مطالعه، گروهی از شرکت کنندگان در دستگاه ام.آر.آی قرار گرفتند و سپس 10 صحنه همراه رازآلود از این فیلمها برای این افراد پخش شد. این فیلم ها در وسط یک صفحه نمایش برای این افراد نمایش داده می شد و در کنار این صفحه نیز تصویر یک صفحه شطرنجی روشن و خاموش شونده پخش می شد.

پژوهشگران متوجه فعالیت مغزی در ناحیه ای موسوم به «شیار کالکارین» (salcarine sulcus) شدند. این بخش از مغز نخستین قسمتی است که بیشترین اطلاعات دیداری (بصری) را دریافت و پردازش می کند.

اما هر قدر بر حس تعلیق و رازآلودگی صحنه افزوده می شد، از فعالیت مغزی در بخش های جانبی شیار کالکارین کاسته و در عوض بر فعالیت بخش مرکزی آن افزوده می شد. گفتنی است این روند در نقاط اوج این صحنه ها به اوج می رسید. در واقع مغز با کاستن از فعالیت های بینایی جانبی، تمام تمرکز خود را در این صحنه ها به موضوعی که پراهمیت تر می داند معطوف می سازد.

دلیل استفاده از صفحه شطرنجی نیز این بود که نورون های شیار کالکارین معمولاً به این نوع از تصویر بیشتر جذب می شوند. حضور این صفحه شطرنجی و توجه اندک دیداری به آن در طی صحنه های تعلیق آمیز، نشان می دهد که در این دوره مغز فقط به مواردی که مهم تر تشیخص می دهد توجه می کند.

البته شیار کالکارین تنها بخشی از مغز نبود که به تغییرات ایجاد شده واکنش نشان می داد. بخش هایی دیگر از مغز که به دسته بندی کلی اشیاء مشاهده شده بر اساس رنگ و نحوه حرکت آنها مربوط می شوند نیز در هنگام تماشای این صحنه ها واکنش نشان می دادند.

این پژوهش به زودی در نشریه Neuroscience منتشر خواهد شد.

No tags for this post.