کمبود نوعی هورمون در کودکان اوتیسمی

گروهی از پژوهشگران دانشگاه استنفورد به وجود رابطه بین میزان اندک هورمونی به نام وازوپرسین (vasopressin) و ناتوانی کودکان اوتیسمی در درک افکار و احساسات دیگران پی بردند. گفتنی است هورمون وازوپرسین در رفتارهای اجتماعی انسان تاثیرگذار است. در این مطالعه مشخص شد کودکانی که کمترین میزان هورمون وازوپرسین را داشتند، بیشترین ناتوانی اجتماعی را نیز از خود بروز می دادند. در عین حال، پایین بودن میزان این هورمون حتی در میان برخی کودکان غیر اوتیسمی نیز مشاهده شد.

اوتیسم نوعی اختلال رشدی است. در حال حاضر از هر 68 کودک در ایالات متحده، یک نفر به اوتیسم مبتلاست. ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی و نیز انجام رفتارهای تکراری از اصلی ترین نشانه های اوتیسم به شمار می رود. در این مطالعه، یکی از جنبه های صفات اجتماعی که در روانشناسی «نظریه ذهن» خوانده می شود در گروهی از کودکان مورد ارزیابی قرار گرفت. منظور از نظریه ذهن، توانایی کودک در درک اینکه دیگران ممکن است نظرات و احساسات متفاوتی داشته باشند است.

وازوپرسین نوعی هورمون است که از نظر ساختار شیمیایی شباهت های زیادی به اوکسی توسین دارد. این هورمون همانند اوکسی توسین، نقش مهمی در رفتارهای اجتماعی بازی می کند. گفتنی است وازوپرسین همچنین به تنظیم فشار خون نیز کمک می کند.

در این مطالعه ابتدا مشخص شد که میزان هورمون وازوپرسین موجود در خون، نشانگر میزان این هورمون در مغز نیز خواهد بود. برای این کار حجم این هورمون در خون و نیز مایع نخاعی 28 نفر که مایع مغزنخاعی آنها به دلایل پزشکی استخراج شده بود مورد ارزیابی قرار گرفت و به این ترتیب مشخص شد با اندازه گیری میزان هورمون در خون، می توان میزان آن در مغز را تخمین زد.  

سپس 159 کودک 3 تا 12 ساله تحت یک سری آزمون های رفتاری قرار گرفتند. از میان این 159 نفر، 57 نفر اوتیسمی بودند، 47 نفر برادر یا خواهر اوتیسمی داشتند و 55 کودک باقیمانده نیز نه اوتیسم داشتند و نه برادر و خواهر اوتیسمی. همه این کودکان آزمون های استاندارد روان‌پزشکی که توانایی های عصبی – شناختی، پاسخگویی اجتماعی، نظریه ذهن و نیز توانایی تشخیص هیجانات دیگران را به انجام رساندند. سپس از این کودکان نمونه خونی گرفته شد.

در هر سه گروه، میزان هورمون وازوپرسین تفاوت های زیادی با هم داشت. در واقع در هر گروه، حداقل و حداکثر میزان هورمون وازوپرسین در خون به شدت متغیر بود. با اینکه هیچ رابطه ای بین میزان هورمون وازوپرسین و نتایج آزمون های شناختی کودکان سالم مشاهده نشد، اما در کودکان اوتیسمی هر قدر میزان این هورمون کمتر بود، بر شدت ناتوانی های شناختی او افزوده می شد.

این دانشمندان بر این باورند که شاید بتوان با بهره گیری از این یافته و با استفاده از هورمون وازوپرسین ، میزان رفتارهای غیرعادی کودکان اوتیسمی را کاهش داد.

این پژوهش به تازگی در نشریه PLOS ONE منتشر شده است. 

No tags for this post.