تولید نانوفیبرهایی برای تحویل‌دادن ایمن مواد مغذی مکمل به بدن با همکاری محقق ایرانی
دانشمندان دانشگاه لینکلن انگلستان با همکاری «بهروز قرآنی» از پژوهشکده علوم و صنایع غذایی مشهد، نانوفیبرهایی ارائه داده‌اند که به عنوان پوشش غذایی و محافظ مواد مغذی مکمل مانند ویتامین‌ها و پروبیوتیک‌ها در دستگاه گوارش تا رسیدن آن‌ها به محل‌های مورد نظر در بدن عمل می‌کنند.
به گزارش ایسنا، این محققان نانوفیبرها را از طریق فرآیندی به نام «الکتروریسی» (electrospinning) ارائه داده‌اند.
الکتروریسی، تکنیکی است که در حوزه‌های مختلف تحقیقات علمی و در شکل‌های مختلف مشاهده شده است. این روش، فرآیندی جهت تولید انواع نانوالیاف و میکروالیاف از محلول‌های مواد پلیمری، سرامیکی و یا محلول‌های کامپوزیتی متشکل از پلیمر- نانوذرات و همچنین مذاب‌های مواد مذکور است.
شیوه مورد بحث شامل اعمال‌کردن یک میدان الکتریکی به یک مایع است که این میدان، مایع را به فیبرهای (رشته‌های) میکرسکوپی تجزیه کرده و این کار را معمولا در سطح نانو یا میکرو انجام می‌دهد.
در روش الکتروریسی از یک منبع تغذیه ولتاژ بالا جهت تولید بار الکتریکی در جریان محلول یا مذاب پلیمری استفاده میشود. به منظور تولید نانوالیاف، یکی از الکترودهای منبع تغذیه ولتاژ بالا به محلول پلیمری و الکترود دیگر به زمین یا به یک جمع‌کننده رسانا متصل میشود. با عبور محلول از درون لوله موئینه، در اثر میدان الکتریکی حاصل از منبع تغذیه ولتاژ بالای بین نوک لوله موئینه و جمع‌کننده متصل به زمین، سیال باردار شده و از نوک لوله موئینه به سمت جمع‌کننده کشیده میشود. در اثر حرکت سیال، این محلول تبخیر شده و رشتههایی با قطر زیر میکرون بر روی جمع‌کننده تولید می‌شوند.
کارآیی این شیوه در صنعت غذایی از این حقیقت نشات می‌گیرد که می‌توان با استفاده از مواد مرطوب آن را در دمای اتاق عملی کرد و نیازمند فرآیند شیمیایی پیچیده‌ای نیست.
به گفته قرآنی و همکارانش، این روش در مقایسه با روش‌های موجود در محفظه‌قراردادن مکمل‌ها کارآمدتر است زیرا روش‌های کنونی به ساختار مکمل و باکتری‌های مکمل آسیب می‌رسانند. شیوه جدید شامل کنترل‌کردن آزادشدن مواد شیمیایی در بدن است و این که از مکمل بهتر محافظت میشود تا راه خود را از میان دستگاه گوارش بیابد.
می‌توان از نانوفیبرهای الکتروریسی به عنوان سیستم تحویل غذایی برای محافظت از مکمل‌ها در طول تجزیه و ذخیره‌سازی یا سیستم‌های تحویل برای انتقال ترکیبات به مکان خاصی در بدن استفاده کرد؛ با این حال برای بهینه‌سازی شرایط تولید و افزایش مقدار نانوفیبرها، درک شفاف مکانیسم الکتروریسی ضروری است.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Food Hydrocolloids ارائه شده است.
No tags for this post.
