کشفیاتی جدید درباره شیزوفرنی

دانشمندان برای مدت هایی طولانی به فکر یافتن راهکاری برای درمان شیزوفرنی بوده اند و در این میان استفاده از روش های درمانی متعدد موجب شده است که گروهی از دانشمندان به دنبال یافتن ریشه های این بیمار در مغز افتاده و بیشتر به دنبال روشی برای یافتن ریشه قطعی این بیماری روانی باشند تا بتوانند به درمان ریشه ای آن کمک کنند.

در این میان یافته های جدید نشان می دهد که شیزوفرنی برخلاف باور عمومی می تواند عوامل بسیار واضح فیزیکی را در ساختار مغز فرد داشته باشد. محققان دریافته اند که افراد مبتلا به شیزوفرنی از نقاط کلیدی کمتری در مغز خود بهره می برند و کمبود این نقاط عملا از می تواند به فرایند تکامل و توسعه مغز فرد مرتبط باشد.

یکی از نقاطی از مغز که می تواند در ابتلا به شیزوفرنی نقشی کلیدی را ایفا کند، هیپوتاموس است و عدم شکل گیری صحیح این بخش از مغز در طول فرایند رشد مغزی می تواند در این راه بسیار تاثیرگذار باشد. البته بخش های متعددی از مغز می تواند نشانه های ابتلا به شیزوفرنی را در خود جای داده باشند و این امر به هیپوتاموس منتهی نمی شود ولی کوچک تر بودن ناحیه هیپوتاموس به احتمال فراوان به ابتلا به شیزوفرنی منتهی خواهد شد.

در این تحقیقات دانشمندان به مقایسه ساختار مغز تعداد 2 هزار و 28 بیمار مبتلا به شیزوفرنی با تعداد 2 هزار 540 فرد عادی پرداختند و در نهایت توانستند به نکاتی کلیدی در تفاوت ساختار مغزی این افراد دست پیدا کنند که می تواند به یافتن ریشه این بیماری روانی منتهی گردد.

پروفسور جسیکا ترنر به عنوان یکی از افراد کلیلد در این تحقیقات درباره آن می گوید: «این تحقیقات بزرگ ترین ابرتحلیل انجام شده درباره شیزوفرنی بود و نکته مهم آن نیز این بود که این امر تنها به تحلیل تئوری منتهی نمی شد و فرایندی بین تحلیل میدانی و تحلیل تئوری بود و دانشمندان فعال در این پروژه مقاله های متعددی را در این باره مطالعه کرده بودند و سرانجام نیز یافته های ما نشان داد که افرادی که به شیزوفرنی مبتلا سهتند از ساختار مغزی متفاوتی با افراد عادی برخوردار هستند.»

نتایج این تحقیق در قالب یک مقاله علمی در ژورنال بین المللی Molecular Psychiatry به چاپ رسیده است.

منبع

No tags for this post.