داروی آرتریت و درمان سرطان خون
دارویی که معمولا برای درمان آرتریت به کار می‌رود، ممکن است روش موثری برای کمک به درمان بیماران مبتلا به سرطان خون باشد. هزینه استفاده از این دارو تقریبا یک هزارم هزینه داروی مشابه آن است.
نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو (MPN) سبب تولید بیش از حد سلولهای خونی می‌شود که در نتیجه آن علائمی مانند تعریق شبانه، خارش و خستگی بروز می‌کند. MPN معمولا در سنین 50 تا 60 سالگی تشخیص داده می‌شود و درمان آن محدودیت داشته و تنها با مصرف آسپرین، خارج کردن خون اضافی و شیمی‌درمانی خفیف امکان‌پذیر است.
دانشمندان به تازگی، دارویی به نام روکسولیتینیب (Ruxolitinib) که نوعی مسکن است را طراحی و تولید کرده‌اند اما هزینه آن سالانه بسیار گران تمام می‌شود و هنوز در انتظار تایید و تصویب موسسه ملی بهداشت، درمان و مراقبت (NICE) است.
تغییر ساختار دارو
یک مطالعه جدید، نشان داده است داروی متوتروکسات (MTX) نیز اثر مشابهی روی سرطان خون دارد. با توجه به اینکه دوز کمی از این دارو، سالانه هزینه بسیار کمتری نسبت به داروهای مشابه دارد، تغییر ساختار آن می‌تواند هزاران نفر از بیماران را که به درمان نیاز دارند، حمایت کرده و همچنین سبب صرفه‌جویی در هزینه‌های تولید دارو برای سازمان مراقبتهای بهداشتی شود.
از آنجا که سازمان بهداشت جهانی از متوتروکسات به عنوان «داروی ضروری» یاد می‌کند، این دارو می‌تواند در سراسر جهان مورد استفاده قرار گیرد.
به منظور این مطالعه، دانشمندان سلولهای مگس میوه را برای جداسازی و غربالگری مولکولهای کوچک که مهارکننده مسیر سیگنالدهی مرکزی برای توسعه MPN در انسان است، بررسی کردند. آزمونهای بیشتر این مطلب را در سلولهای انسان، حتی سلولهایی که حامل ژنهای جهش یافته MPN هستند تایید می‌کند .
عوارض جانبی کم
دوزهای پایین متوتروکسات معمولا برای درمان بیماریهای التهابی مانند آرتریت‌روماتوئید، بیماری کرون و پسوریازیس استفاده می‌شود و عوارض جانبی کمی دارد. همچنین برای درمان بعضی از انواع سرطان در دوزهای بالاتر کاربرد دارد که البته عوارض جانبی آن قابل‌ملاحظه و مشابه شیمی‌درمانی است.
دانشمندان در حال انجام آزمایش‌های بالینی متعددی به منظور امکان تغییر ساختار متوتروکسات در دوزهای پایین هستند تا ببینند که آیا می‌توان از این دارو در درمان MPN استفاده کرد یا خیر.
این پژوهش در نشریه PLOS ONE منتشر شده است.
No tags for this post.
