روشی جدید برای درمان آلزایمر
بازسازی DNA به صورت مجموعه‌ای از فرایندهایی است که در آن یک سلول شناسایی می گردد و آسیب وارد شده به مولکول‌های DNA اصلاح می‌گردد که در این حالت ژنوم کد گذاری می شود. در سلول های انسان، فعالیت های متابولیکی طبیعی و فاکتورهای زیست محیطی مانند نور و اشعه فرابنفش می‌تواند باعث آسیب به DNA شود و در نتیجه به میزان ۱ میلیون نفر ضایعه مولکولی به ازای هر سلول در هر روز رخ می‌دهد. بیشتر این آسیب‌ها مربوط به آسیب ساختاری مولکول DNA است و می‌تواند توانایی سلول را برای رونویسی ژن موثر در کد گذاری DNA تحت تاثیر قرار دهد. آسیب‌های دیگر به صورت بالقوه منجر به ایجاد جهش های مضر در ژنوم سلولی می شوند که بر روی زنده ماندن سلول های دختر بعد از تقسیم اثر دارد. در نتیجه، فرایند بازسازی DNA به صورت ثابتی فعال است چنان چه این فرایند به آسیب وارد شده بر ساختار DNA پاسخ مثبت می‌دهد. زمانی که فرایند بازسازی نرمال دچار مشکل می گردد و زمانی که مرگ برنامه ریزی شده سلول رخ نمی‌دهد، DNA آسیب دیده و بازسازی ناپذیری ممکن است ایجاد شود که شامل شکستگی‌ها در رشته دوگانه است و اتصال عرضی DNA رخ می‌دهد.
میزان بازسازی DNA بستگی به فاکتورهای زیادی دارد که شامل نوع سلول، سن سلول و محیط درون سلولی هستند. یک سلول ممکن است تجمعی از مقادیر زیادی از DNAهای آسیب دیده باشد یا این که به صورت ناموثری بازسازی‌هایی به خود DNA آسیب وارد می‌کنند و در این صورت ممکن است یکی از سه حالت زیر رخ دهد:
حالت برگشت‌ناپذیر خفتگی یا کمون که به صورت فرایند پیری شناخته شده است.
زیان رساندن سلول به خود (خودکشی سلول) که تحت عنوان خزان یاخته‌ای یا مرگ برنامه ریزی شده سلولی شناخته می‌شود.
تقسیم سلولی نامنظم که می‌تواند منجر به شکل گیری توموری شود که سرطان نام دارد.
نتایج این مطالعه که در مجله Science advances به چاپ رسیده است، نشان می دهد آسیب های DNA که در یک رشته شکست ایجاد می کنند،می توانند باعث به هم ریختن ساختار DNA شوند و اختلال در آنزیم های ترمیمی مانند PARP1 ایجاد کنند.
محققان با ابداع روشی جدید برای بازسازی ساختار DNA ، امیدوارند بتوانند روش های نوینی در جلوگیری و درمان بیماری های نورودژنراتیو پیدا کنند.
No tags for this post.
