بزرگ نمایی خودکشی یک کودک کار جنبه سیاسی دارد

دکتر مجید ابهری، آسیب شناس اجتماعی معتقد است که خودکشی یک پدیده رایج در جامعه ای است که افسردگی در آن وجود داشته باشد. در مورد نوجوانان و جوانان به خاطر شرایط بحرانی دوران بلوغ، نوجوان حساس تر و نازک طبع تر می شود.

به گزارش سیناپرس، به گفته او، در سال جاری چند نوجوان به بهانه تبلت یا گوشی هوشمند، به خاطر دعوا و کشمکش با والدین و دلایل مختلف خودکشی کرده اند. در مورد این نوجوان که چند سال پیش در برنامه ماه عسل حضور داشت، مجری از او سؤال پرسید که چه آرزویی داری و او که گویی پاسخ را از قبل در ذهن داشت جواب داد که «من وقت آرزو کردن نداشتم و همیشه در حال کار کردن بودم».

او ادامه می دهد: کودکان کار، کودکانی نیستند که ما در سر چهارراه ها و خیابان ها آنها را می بینیم. از نظر من با 40 سال سابقه آسیب شناسی اجتماعی و مدیریت مراکز کودکان خیابانی، کودکان کار در جلوی نظر مردم نیستند بلکه در کارگاه های زیرزمینی و غیرقانونی مانند صابون پزی ها، ریخته گری ها، شیشه سازی ها و در اماکن دور از نگاه های بازرسان و مردم در شرایط بسیار بسیار دشوار مشغول به کار هستند.
ابهری در ادامه گفتگو با خبرنگار سیناپرس به این نکته تأکید می کند که آنها دوران جوانی را نمی بینند و از کودکی به پیری می رسند. به خاطر بیماری های بسیار دشوار جسمی و روانی مانند بیماری های ریوی، گوارشی، استخوانی و افسردگی های عمیق مرگ را برای خود جایزه قلمداد می کنند.
بنابراین، باید بین کودکان خیابانی و کودکان کار تفاوت قائل شویم و برای کمک به گروه دوم باید نهادهای دولتی، تشکل های خصوصی و انجمن های خیریه حرکت کنند. دسترس ترین کودکان کار را که در معرض همه نوع خطر هستند، می توان در کوره های آجرپزی در اطراف تهران، جاده خراسان و حومه آن مشاهده کرد.
این آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با سیناپرس اظهار می کند: بزرگ نمایی خودکشی این کودک کار بیشتر جنبه سیاسی دارد نه دلسوزی چرا که خودکشی این نوجوان به موضوع بحث در فضای مجازی و شبکه های بیگانه تبدیل شده است. سؤالی که در اینجا مطرح می شود، این است که آیا در انگلستان و آمریکا نوجوانان خودکشی نمی کنند یا با اسلحه هم کلاسی های خود را نمی کشند؟

او در ادامه تأکید کرد: باید به دور از جنجال های سیاسی و تبلیغات، به دنبال حمایت از این کودکان مظلوم باشیم و نسبت به افسردگی نوجوانان، چه کودک کار، چه خیابانی و چه کودکانی که نزد والدین خود زندگی می کنند، دقت بیشتری کنیم و نشاط اجتماعی در مورد این طبقات را افزایش دهیم.
ابهری عنوان می کند: کودکان کار در جامعه امروز ما صد برابر بیشتر از کودکان خیابانی در معرض خطر و آسیب هستند. کودکانی که سر خیابان ها گدایی می کنند کودک کار نیستند، بسیاری از آنها حتی درآمد بیشتری از یک استاد دانشگاه دارند. کودکان کار، آنهایی هستند که در کارگاه های شیشه گری با فوت کردن داخل مواد، شیشه تولید می کنند، قالب سازی می کنند، ذوب فلز، صابون سازی می کنند. ریه این کودکان مملو از گاز است و خیلی از این کودکان به سختی به 20 سالگی می رسند.

گزارش:ندا اظهری

No tags for this post.