آیا انسان واقعا تنها از ۱۰ درصد مغز خود استفاده می کند؟
سال ها است که مغز، این عضو پیچیده بدن انسان توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده و مطالعات متعددی در مورد نحوه عملکرد و ساختار مغز انجام شده است و به همین نسبت نیز شایعات ریز و درشت و مطالب مختلفی در مورد قابلیت های مغز انسان گفته شده که فاقد بنیان اساس علمی بوده و بیشتر زاییده ذهن شایعه پردازان است.
مغز انسان یک مصرف کننده عظیم انرژی است و بخش اعظم انرژی مورد نیاز بدن جهت فعالیت مغز مصرف می شود. از منظر علم تکامل، این موضوع به هیچ عنوان پذیرفته نبوده و در عین حال منطقی نیست که ما برای استفاده از چنین اندام پرهزینه ای تکامل یافته باشیم.
برخی نیز پا را از این فراتر گذاشته و ادعا کرده اند دانشمندان بزرگی مانند انیشتن نیز تنها کمی بیشتر از ده درصد از توانمندی های مغزیشان را مورد استفاده قرار داده اند. در این یادداشت قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم که آیا این مساله حقیقت دارد یا خیر؟
در پاسخ به این سوال از منظر علم باید اذعان داشت که این شایعه تنها یک افسانه و دروغ بوده و مطلقا حقیقت ندارد. مطالعات انجام شده بر پایه اسکن های مغزی افراد، نشان می دهد مغز انسان در بیشتر موارد و حتی وقتی کار زیادی انجام نمی دهیم فعال است. البته این موضوع نیز درست است که مغز انسان قابلیت انعطاف پذیری بسیار زیادی داشته و ما به عنوان یک موجود هوشمند، توانایی بالایی برای یادگیری مهارت های جدید داریم. همچنین این قابلیت ها ارتباطی با میزان درصد استفاده از مغز نداشته و این قدرت فراگیری بیشتر از طریق ایجاد اتصالات و شبکه های جدید در مغز اتفاق می افتد نه از طریق فعال سازی مناطق بیکار قبلی !
مغز انسان یک مصرف کننده عظیم انرژی است و بخش اعظم انرژی مورد نیاز بدن جهت فعالیت مغز مصرف می شود. از منظر علم تکامل، این موضوع به هیچ عنوان پذیرفته نبوده و در عین حال منطقی نیست که ما برای استفاده از چنین اندام پرهزینه ای تکامل یافته باشیم.
لازم به توضیح است که این مساله مطلقا با توانمندی های مغزی تناقضی نداشته و برای مثال یک فرد هشتاد ساله نیز ممکن است توانمندی یادگیری یک مهارت یا زبان جدید را داشته باشد. به اعتقاد دانشمندان تقریباً هر عملی که توسط انسان انجام می شود، ساختار فیزیکی مغز ما را تغییر خواهد داد. از جمله، آنچه درباره آن فکر می کنیم نیز بر ساختار فیزیکی مغز موثر است. به عنوان مثال ، هر بار که یک خاطره را به یاد می آورید ، شما به طور موثری در حال تقویت ارتباط بین سلول های مغزی خود هستید.
بر این اساس می توان ادعا کرد که فعالیت های ماهرانه ای مانند نواختن آلات موسیقی یا بازی شطرنج ، با تغییرات بزرگتری در اندازه مناطق خاصی از مغز همراه هستند. به عنوان مثال ، ویولونیست ها به نسبت افراد عادی بافت مغزی متراکم تری دارند که به بازنمایی انگشتان دست چپشان اختصاص داشته و بازیکنان خبره شطرنج غشای خاکستری بیشتری در مغز خود دارند که نشانه احتمالی کارایی عصبی در ناحیه ای مرتبط با نمایش نحوه ارتباط اشیا با یکدیگر است.
این موضوع به معنی استفاده از بخش های فاقد استفاده مغز نبوده و در حقیقت این افراد از طریق استفاده بیشتر از مغز خود، اتصالات قوی تری در اعصاب مغزی خود ایجاد کرده و آن را تقویت کرده اند.
گزارش: نیروانا محمدحسینی
No tags for this post.
