کشف توالت وایکینگهای باستان در دانمارک
حفاریهای باستانشناسی در شبهجزیره استیونس (Stevns) واقع در کشور دانمارک منجر به کشف یک سرویسهای بهداشتی و توالت از عصر وایکینگها شد.
تیمی از باستان شناسان موزه جنوب شرقی دانمارک هنگام مطالعه در یک محوطه مسکونی باستانی در این منطقه با حفرههایی عجیب مواجهه شدند. مطالعات بعدی نشان میدهد که این حفره در حقیقت یک توالت باستانی از عصر وایکینگها محسوب میشود.
به نظر میرسد این یافته را میتوان یکی از قدیمیترین شواهد مربوط به استفاده از توالت در این کشور واقع در منطقه اسکاندیناوی محسوب کرده و بهاینترتیب میتوان استنباط کرد که وایکینگهای باستان دارای سرویسهای بهداشتی در مناطق مسکونی روستایی خود بوده و بهطور مستقیم در طبیعت قضای حاجت نمیکردند.
گفتنی است تاکنون مطالعات بسیاری در مورد توالتهای باقیمانده از دوران وایکینگها و اوایل قرونوسطی در شمال اروپا انجامشده است، اما تاکنون تعداد بسیار کمی از این مطالعات در مزارع و روستاهای باستانی انجامشده بود.
تجزیهوتحلیل ماکرو فسیلی و ذرات معدنی این محوطه، مقدار بالای فسفات و شفیره مگس را نشان میدهد که براثر رسوبات انباشتهشده در حفرههای مملو از مدفوع انسانی تشکیلشدهاند.
آنا بک (Anna Beck) دانشجوی دکترا و پژوهشگر موزه جنوب شرقی دانمارک با این نظریه موافق نبوده و ادعا میکند در متون تاریخی و شواهد مکتوب باقیمانده از روزگار وایکینگهای باستان ذکرشده که توالتها بخشی از مجموعه سازههای مسکونی خانه محسوب نمیشدند و بهصورت یک منطقه مجزا و جداگانه قرار داشتند. این مسئله با توالت کشفشده در این حفاری باستانشناسی در تضاد است.
این پژوهشگر در گفتگو با ساینس نوردیک (Science Nordic) اعلام کرد: ما با مطالعه فرهنگهای مختلف باستانی سراسر دنیا میدانیم که نوع رفتار و مواجهه جوامع با مقوله دفع مدفوع با پیچیدگیهای فرهنگی و اجتماعی و تابوهای خاصی احاطهشده است.
از بررسی فرهنگ جوامع در استفاده از توالت میتوان درباره هنجارها و قوانین آن جامعه خاص موارد زیادی آموخت. بهعنوانمثال، ما میدانیم حیوانات که قبلاً هزاران سال در زیر سقف و همراه با انسان زندگی میکردند، در این زمان از خانههای مردم بیرون راندهشدهاند.
در این دوران فاصله بین انسان و حیوان ازنظر جسمی و روحی نیز بیشتر شد. در مورد مقوله توالت و دفع مدفوع این موضوع بسیار پیچیدهتر بوده و نیازمند مطالعه و بررسیهای کامل و جامعی است.
مترجم: احسان محمدحسینی
No tags for this post.