گزارش تصویری از جنگل تیکال

فاصله جنگل تیکال Tikal با شهر گواتمالا پایتخت این کشور نزدیک به 300 کیلومتر است . این منطقه علاوه بر اینکه از نظر تاریخی به عنوان یک منطقه حفاظت شده محسوب می شود در عین حال دارای پوشش جانوری بسیار متنوعی بوده و از نظر حیات وحش نیز یک منطقه حفاظت شده زیستی قلمداد می گردد. ارزش اثار باستانی این منطقه به حدی بالاست که  یکی از مهمترین سایت های باستان شناسی نیز امروزه در این منطقه برپا بوده و پژوهشگران و باستان شناسان بسیاری در آن به بررسی و حفاری منطقه می پردازند تا آنچه برشهر کهن تیکال گذشته را برای جهانیان و به خصوص علاقه مندان به تاریخ روشن کنند.

  در سال 1848 میلادی شهری تاریخی در اعماق جنگل های منطقه  Tikal  کشف شد که با بررسی های باستان شناسان، تاریخ آن به سال‌های 250 تا 900 میلادی و تمدن مایاها برآورد گردید و در ادامه تحقیقات مشخص شد که شهر Tikal  پایتخت امپراتوری قدرتمند مایاها بود و به همین جهت نیز امروزه معبدها و بناهای تاریخی بسیاری در این جنگل دیده می شود که هر یک در نوع خود از جاذبه های بسیار مهم گردشگری در منطقه آمریکای مرکزی به حساب می آید. سردرهای بسیار زیبا از چوب و سنگ، سنگ های یادبود حکاکی شده از دوره اوج تمدن مایا که تعداد آنها در این منطقه  فراوان است، چشم هر بیننده ای را خیره می کند وجوداین معبدهای بزرگ در این شهر باستانی نشان از شهری مقدس را می دهد که امروزه نیز هنوز آرامش خود را حفظ کرده است. به دلیل این سطح از اهمیت نیز  در سال 1979 میلادی این مجموعه بزرگ در لیست سایت های تاریخی در سازمان میراث فرهنگی جهانی، یونسکو به ثبت رسیده است.

در این منطقه حفاظت شده گونه های بسیار متفاوتی از گیاهان، درختان، جانوران و پرندگان دیده می شود و البته در جنگل های این منطقه جانوران خزنده و دوزیستان نیز وجود دارند که طی بررسی های انجام شده مشخص شد که این دوزیستان در تعداد بالای 91 گونه مختلف در این مکان زندگی می کنند که همین رقم تنوع حیاتی این مکان زیبا را نشان خواهد داد. در بخشی از این منطقه دریاچه و آبگیر کوچکی وجود داشته است  که در حال حاضر خشک شده و به همین دلیل نیز موجودات دوزیست آن نیز در سطح منطقه نایاب شده اند، البته ممکن است این موجودات به بخش های دیگر که آب وجود دارد کوچ کرده باشند. این دوزیستان گونه های مختلفی از قورباغه ها، وزغ ها، سوسمارهای آبی ، سمندر، مار و … هستند که برخی از آنها به شدت سمی بوده و در بهترین حالت سبب ایجاد ناراحتی های پوستی خواهند شد.  در جنگل های این منطقه درختان انجیر سمی بسیاری دیده می شوند چرا که دانه های آن که بر روی زمین می ریزد بسیار زود جوانه زده و ریشه می کنند و رشد آن نیز بسیار سریع خواهد بود البته درنقطه مقابل در این نوع درختان پوسیدگی ریشه امری کاملا مرسوم بوده و همین امر نیز باعث خشک شدن زودهنگام این گیاهان می شود. یکی از درختان زیبای این منطقه که با توجه به بستر مناسب رشد در این محیط، بسیار تنومند و بزرگ می شود نیز درخت گل ابریشم و یا همان درخت پنبه هندی است. این درخت در مناطق گرمسیری رشد می کند و در زمان شکوفه دادن ، از گل های بسیار زیبایی برخودار می شود که در رنگ های صورتی و سفید هر بیننده ای را به خود جذب خواهند نمود،  میوه این درخت نیز بزرگ، سخت و کپسولی شکل است و پس از رسیدن، به شکل گلوله ای از رشته های پنبه در می آید ودر نوع خود بسیار جالب و زیباست. مردمان شهر Tikal  از این درخت بهره فراوانی می برند و از پنبه آن و دانه های روغنی اش برای تهیه غذا، دارو و … استفاده می کردند.

از نکات قابل توجه در این پارک ملی این است که درختان و گیاهانی که در این پارک وجود دارند ، در بخش اطراف معبدها دارای  تنوع بیشتری هستند و گونه های گیاهی مختلفی در اطراف معابد دیده می شوند که چشم انداز بسیار زیبایی برای معبدها و دیگر ساختمان های این شهر تاریخی به وجود آورده اند.با بررسی های انجام شده، گیاهانی در منطقه تیکال کشف شده اند که هنوز هم برخی از آنها از نظر علمی در سطح جهانی شناخته شده نیستند. پژوهشگران این گیاهان را به سه دسته بومی، دارویی و گیاهانی با کاربری مراسم مذهبی تقسیم بندی کرد.آنها معتقدند که در زمان تمدن مایاها گروهی از گیاهان مختلف با خاصیت های متفاوت به منطقه آورده شده است و یکی از دلایل این گوناگونی زیستی همین موضوع است. در جنگل های تیکال حجم عظیمی از گیاه ذرت وجود دارد ، ذرت به عنوان یکی از محبوب ترین گیاهان در نزد قوم مایا به حساب می آمده و این قوم در بیشتر  غذاهایشان از آن استفاده می کردند و به دلیل همین امر نیز ذرت برای ساکنان پیشین این منطقه  گیاهی مقدس به حساب می آمد.

می توان گفت این منطقه بهشتی برای پرندگان است زیرا به جهت وجود درختان و گیاهان متنوع و زیاد ، جانوران و پرندگان بسیاری در این جنگل زندگی می کنند که به طور آزادانه به حیات خود ادامه می دهند و سازمان محیط زیست جهانی نیز بر کنترل جمعیت این موجودات نظارت دارد. در بررسی های که بر روی پرندگان این منطقه انجام شده، نشان می دهد، گونه های مختلف پرنده های این پارک به  410  می رسد که در نوع خود رقم شگفت انگیزی است.

No tags for this post.