جای خالی روابط اجتماعی را جدی بگیریم

از جلسات کاری، آموزش و خرید و فروش گرفته تا رفت آمدهای خانوادگی، مراودات اجتماعی و ملاقات های دوستانه همه و همه با حضور این میهمان ناخوانده شکل دیگری به خود گرفته است. در این میان فضای دیجیتال و نقش آن بیش از پیش خودنمایی می کند.

همه ما که تا قبل از این بحران جهانی غرق در گوشی ها و لپ تاپ های خود بودیم، الان با خیال راحت تری اوقات خود را در فضای دیجیتال می گذرانیم.

امروزه اغلب خرید و فروش ها آنلاین شده، اغلب کارمندان به صورت دورکاری به فعالیت کاری خود ادامه می دهند؛ حتی آموزش ها هم مجازی شده و این بار والدین به فرزندانشان اصرار می کنند که بروند سراغ گوشی هایشان!

بسیاری از مدیران ترجیح می دهند جلسات خود را به صورت مجازی برگزار کنند، مراودات اجتماعی و احوالپرسی از یکدیگر هم که به وسیله ارسال پیام، ایمیل، تماس تلفنی و… انجام می گیرد.

احتمالا عده ای از این وضعیت راضی هستند چون احتمالا معتقدند حالا ترافیک کمتر است و هوا تمیزتر. قطعا در جلسات مجازی و کلاس های درس آنلاین لازم نیست از چند ساعت قبل حاضر شوند و احتمالا مسیری طولانی را برای رسیدن به کلاس یا جلسه طی کنند. از همه مهمتر دیگر لازم نیست همکار یا هم کلاسی، استاد و رئیس نچسب خود را تحمل کنند.

اما باید حواسمان جمع باشد که این همه ماجرا نیست؛ حتی اگر سرعت اینترنت در حالت ایده آل خود باشد و در استفاده از فضای دیجیتال، شرکت در کلاس های آنلاین و جلسات مجازی به هیچ گونه مشکلی برنخوریم؛ بازهم هیچ یک از شرایط گفته شده قدرت و اثربخشی یک ارتباط رودررو و چهره به چهره را ندارد.

حتی اگر قرار باشد مسیر طولانی را در ترافیک طی کنیم و مجبور باشیم افرادی را که باب میلمان نیستند تحمل کنیم، اما آن حس صمیمیت و واقعی بودن روابطمان با دیگران به دنیا می ارزد.

علاوه بر اینها، ملاقات حضوری حالا به هر بهانه ای که باشد، کار، خرید، آموزش و یا یک قرار دوستانه پرده از زبان بدن افراد بر می دارد. دیدن حس دلتنگی در چشمان یک دوست و یا لبخند رضایت استاد چیزی نیست که بتوان در فضای دیجیتال آن را حس کرد.

قطعا اهمیت گرمای حضور و صمیمیتی که ایجاد می کند بر کسی پوشیده نیست. بنابراین، بی سلیقگی است اگر از وضعیت پیش آمده به هر بهانه ای خرسند و راضی باشیم. تجربه شناخت آدم های جدید که در ملاقات های حضوری ایجاد می شود را  نمی توان با ایمیل و پیام و حتی تماس تصویری به دست آورد.

بنابراین خیلی هم از وضعیت پیش آمده خوشحال نباشید، شاید این موضوع در کوتاه مدت خوشایند به نظر برسد، اما باور کنید که در درازمدت حال خوبی از این شرایط نخواهید داشت.

چنانکه مولانا می گوید:« گفت با این مرا صد حجت است   لیک جمعند و جماعت رحمت است»

*هانیه حقیقی-کارشناس ارتباطات

No tags for this post.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا