غنی‌سازی زندگی سالمندان با تلفن همراه
محققان کشور برای بهبود کیفیت زندگی در این دوره، استفاده مؤثرتر از تلفن همراه را پیشنهاد داده‌اند. سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت سالمندان را ۵ میلیون و ۱۲۱ هزار و ۴۳ نفر اعلام کرده است که حدود 7 درصد جمعیت کشور را شامل می‌شود.
این درصد در سال ۱۳۹۰ به 8.3 درصد رسید و پیش‌بینی می‌شود که تعداد سالمندان تا سال ۲۰۵۰ در ایران به بیش از ۲۵ میلیون نفر برسد. امروزه با توجه به افزایش شاخص طول عمر، مسئله مهم‌تری تحت عنوان چگونگی گذراندن عمر و به عبارتی کیفیت زندگی مطرح شده است که پرداختن به آن، مورد توجه صاحب‌نظران و محققان قرار گرفته است.
کیفیت زندگی، شاخصی اساسی در امور مربوط به سالمندان است. این شاخص جنبه‌های متعددی نظیر جنبه‌های فیزیولوژیک، عملکردی و وجودی فرد دارد و همچنین به‌صورت برداشت هر شخص از وضعیت سلامت خود و میزان رضایت از این وضع بیان شده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهند سالمندانی که توانایی انجام فعالیت بدنی و فعالیت‌های روزانه را دارند از سطح بالاتری از کیفیت زندگی برخوردارند. اما در کل، نکته‌ای که این روزها بسیار مطرح است، استفاده از اینترنت و شبکه‌های مجازی به‌عنوان راهی برای افزایش احترام و تقویت اعتمادبه‌نفس سالمندان و همچنین تغییر نگرش پیری ستیزی و دید کلیشه‌ای نسبت به آن‌ها در سطح جامعه است.
این مساله، توجه گروهی از متخصصان کشور را به خود جمع نموده تا با تشکیل یک تیم پژوهشی به بررسی آن بپردازند. این تیم که محققانی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد و دانشگاه علوم پزشکی تهران را در خود دارد، ارتباط بین استفاده از تلفن همراه هوشمند و افزایش کیفیت زندگی در سالمندان را مورد بررسی قرار داده است.
مطالعه مورد اشاره با مشارکت 408 نفر از سالمندان تحت پوشش کانون بازنشستگان شهر یزد انجام شده است و ابزار اصلی جمع‌آوری داده‌ها در آن، پرسش‌نامه‌های خاص علمی بوده‌اند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که بین استفاده از تلفن همراه و همچنین زمینه و مدت‌زمان استفاده از آن با کیفیت زندگی سالمندان، ارتباط مستقیمی وجود دارد. این بدان معنی است که هرچه استفاده فوق توسط سالمندان، بیشتر شود، آن‌ها احساس بهتری از زندگی خود و کیفیت آن دارند.
در تبیین این یافته، زهره کریمیان کاکلکی، محقق گروه بهداشت دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد و سایر اعضای گروه شش‌نفره پژوهش، می‌گویند: «این تأثیر متقابل می‌تواند از طریق کاربرد تلفن همراه در زمینه‌های افزایش آگاهی، برقراری بهتر ارتباط، سرگرمی یا ایجاد روابط اجتماعی بیشتر با خانواده، فامیل و همسالان باشد».
این پژوهشگران معتقدند؛ در این رابطه، لازم است توجه ویژه‌ای به سالمندان با جنسیت زن، سالمندان بدون درآمد و خانه شخصی یا تحصیلات پایین و تنها و مسن‌تر صورت گیرد و برنامه‌های آموزشی و خودمراقبتی و شبکه‌های حمایت اجتماعی برای آن‌ها ایجاد شود.
بر اساس یافته‌های این تحقیق، ازآنجاکه توجه به مسائل و نیازهای مرحله سالمندی یک ضرورت اجتماعی است و همچنین بهبود کیفیت زندگی سالمندان بسیاری از هزینه‌های درمانی و خدماتی جامعه را کاهش می‌دهد، لذا مدیران و برنامه‌ریزان سلامت می‌توانند در جهت استفاده از قابلیت‌های تلفن همراه در افزایش آگاهی و عملکرد سالمندان نسبت به‌سلامت روحی و روانی و درنتیجه ارتقای کیفیت زندگی آنان اقدام نمایند.
این یافته‌ها که در فصل‌نامه «آموزش و سلامت جامعه» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان همدان منتشر شده‌اند، همچنین اشاره اکیدی به استفاده از تلفن همراه هوشمند به‌عنوان بستری مناسب برای آموزش به سالمندان داشته‌اند.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.
