حقایقی در مورد فلورایددار کردن آب
مرکز پیشگیری و کنترل بیماریهای ایالات متحده (CDC)، اعلام کرد 67.1 درصد از کسانی که تحت پوشش خدمات سیستم آب شهری در ایالات متحده هستند از آب آشامیدنی فلورایددار استفاده می‌کنند.
فلورایددار کردن چیست؟
فلورایددار کردن آب، یعنی افزودن فلوراید به منابع آب آشامیدنی شهری، با هدف کاهش پوسیدگی دندان. فلوراید یک ترکیب یونی حاوی فلوئور است. فلوئور واکنش‌پذیرترین عنصر یک ظرفیتی است که به طور طبیعی در بسیاری از سنگها یافت می‌شود. 95 درصد از فلوئور افزودنی به آب آشامیدنی شهری از سنگ فسفریت استخراج می‌شود.
فلوراید را با غلظت متوسط یک میلیونیم و حتی خفیف‌تر به ذخایر آب شهری اضافه می‌کنند. وجود فلوراید در آبهای سطحی معمولا به محل آن بستگی دارد اما عموما غلظت آن کم است و از 0.3 میلیونیم فراتر نمی‌رود. با این حال آبهای زیرزمینی ممکن است حاوی مقدار بیشتری از این ماده باشند.
در سال 2015 سازمان بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده بیانیه‌ای جدید در رابطه با سطح مطلوب فلوراید در آب آشامیدنی جهت جلوگیری از پوسیدگی دندان صادر کرد. بر این اساس قرار شد 0.7 میلی‌گرم فلوراید به ازای هر لیتر آب اضافه شود (استاندارد در نظر گرفته شده در سال 1962 ، 0.7 تا 1.2 میلی‌گرم فلوراید در هر لیتر آب بود). تعدیل مقدار فلوراید به دلیل افزایش روزافزون منابع دیگر فلوراید مانند خمیردندان، دهان‌شویه و امثال آن بود.
استفاده از محصولات بهداشتی حاوی فلوراید در صورتی که آب آشامیدنی نیز حاوی سطوح بالاتری از این ماده باشد، می‌تواند منجر به ابتلا به بیماری فلوئوروزیس شود. این وضعیت در کودکان سبب تغییر رنگ و بدشکل شدن دندانها می‌شود. بنابراین مقدار توصیه شده جدید می‌تواند علاوه بر حفظ مزایای ثابت شده فلوراید، احتمال ابتلا به فلوئوروزیس را نیز کاهش دهد.
فلوراید با چسبیدن به مینای دندان که در درجه اول از هیدروکسی‌آپاتیت – یک کریستال متشکل از کلسیم، فسفر، هیدروژن و اکسیژن- ساخته شده است اثر می‌کند. فلوراید با جایگزین کردن مولکول هیدروکسیل در هیدروکسی‌آپاتیت سبب می‌شود دندان نسبت به حمله اسیدی باکتریها مقاوم‌تر شود. با این وجود سازوکار تاثیر فلوراید و مقدار آن در حفاظت از دندان هنوز به طور کامل مشخص نیست. فلورایددار کردن آب در برخی از کشورها سبب کاهش پوسیدگی دندان افراد شده است. پوسیدگی دندان در صورت درمان نشدن می‌تواند منجر به بروز مشکلات جدی از جمله عفونت در فک و لثه شود.
نظریه فلورایددار کردن آب که از سال 1940 مطرح شد همواره موضوع مورد بحث حامیان و مخالفان این نظریه بوده است. این نظریه از سوی بسیاری از سازمان های دولتی مورد حمایت است و به همین دلیل آن را به عنوان رتبه اول از 10 مورد از مهمترین معیارهای سلامت عمومی در قرن بیستم مطرح می کنند.
به عقیده مخالفان این نظریه افزودن فلوراید بدون رضایت و آگاهی مردم نوعی عمل غیراخلاقی است. از سوی دیگر، برخی از مردم مانند کارگران و یا افراد دارای مشکلات کلیوی بیشتر از دیگران آب می‌نوشند و بنابراین کنترل غلظت این ماده در آب غیر ممکن است. این مخالفان با دلیل و مدرک ثابت کردند که فلوراید زیاد برای سلامتی بدن اثرات منفی مانند شکستگی استخوان، اختلالات تیروئید و اختلال در رشد و عملکرد مغز ایجاد می‌کند. آنها همچنین اشاره کردند کودکانی که در معرض فلوراید زیاد قرار گرفته‌اند از نظر هوشی IQ پایین‌تری نسبت به همسالان خود دارند.
یکی از بارزترین اثرات منفی فلوراید زیاد، ابتلا به فلوئوروزیس دندان است که در حالت خفیف شامل رگه های سفید و در حالت شدید می‌تواند شامل لکه‌های قهوه‌ای، شکسته شدن دندان و ایجاد حفره در دندان شود. در سال 2010 آمار کودکان مبتلا به نوعی فلوئوروزیس حدود 41 درصد از تمام کودکان 12 تا 15 ساله را نشان می‌داد. با این حال پژوهشهایی که در سال 2009 روی 600 کودک به منظور یافتن اثرات فلوراید انجام شد، هیچ ارتباط قابل توجهی بین فلوراید و پوسیدگی دندان نیافت.
کارشناسان اعلام می کنند توجه به این نکته که بیشتر ذخایر آب به طور طبیعی حاوی مقداری فلوراید هستند مهم است. فلوراید همچنین ممکن است از طریق نشت پسماندهای کارخانجات کود و آلومینیوم نیز وارد منابع آب آشامیدنی شود.
No tags for this post.
