نبود استقلال شغلی، فرسودگی پرسنل اتاق عمل را تشدید می‌کند
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که سطح خودمختاری حرفه‌ای و کیفیت زندگی پرسنل اتاق عمل در بیمارستان‌های آموزشی جنوب کشور در سطح متوسط قرار دارد. این موضوع می‌تواند بر رضایت شغلی و کیفیت مراقبت از بیماران تأثیر منفی بگذارد.
به گزارش خبرگزاری سینا، کارکنان اتاق عمل، از جمله پرستاران و تکنسین‌ها، به دلیل مواجهه مداوم با شرایط پراسترس، فشار روانی بالایی را تجربه می‌کنند. این فشارها می‌تواند به کاهش کیفیت زندگی شغلی آن‌ها منجر شود که خود عاملی برای فرسودگی شغلی و افزایش استرس ثانویه است. یکی از عوامل مؤثر در بهبود کیفیت زندگی شغلی، میزان خودمختاری حرفه‌ای است که به کارکنان اجازه می‌دهد تصمیمات مستقل‌تری بگیرند و احساس کنترل بیشتری بر کار خود داشته باشند.
در همین راستا، پژوهشی از سوی محققین دانشگاه علوم پزشکی شیراز با هدف بررسی ارتباط بین خودمختاری حرفه‌ای و کیفیت زندگی شغلی پرسنل اتاق عمل در بیمارستان‌های آموزشی جنوب کشور انجام شده است.
این مطالعه که بر روی ۴۶۴ نفر از کارکنان اتاق عمل بیمارستان‌های آموزشی جنوب ایران انجام شده است، نشان داد که سطح خودمختاری حرفه‌ای این افراد در حد متوسط قرار دارد. همچنین، میانگین امتیاز کیفیت زندگی حرفه‌ای آن‌ها نیز در حد متوسط گزارش شده است.
به گفته کامیلیا ترابی زاده و همکارانش؛ نتایج نشان داد که بین خودمختاری حرفه‌ای و دو عامل فرسودگی شغلی و استرس ثانویه ارتباط معکوس وجود دارد. یعنی هرچه کارکنان احساس کنند اختیار بیشتری در تصمیم‌گیری‌های کاری دارند، میزان استرس و فرسودگی شغلی آن‌ها کاهش می‌یابد. اما محدودیت‌های محیط کاری و عدم استقلال کافی در تصمیم‌گیری‌های بالینی، می‌تواند منجر به افزایش خستگی شغلی و کاهش کیفیت مراقبت از بیماران شود.
- بر اساس یافته‌های این تحقیق:
بالاترین امتیاز کیفیت زندگی حرفه‌ای مربوط به “رضایت از شفقت” (۳۵.۳ از ۵۰) بود، که نشان می‌دهد کارکنان از کمک به بیماران احساس رضایت دارند. - پایین‌ترین امتیاز مربوط به “استرس ناشی از مواجهه با بیماران آسیب‌دیده” (۳۱.۲ از ۵۰) بود که بیانگر فشار روانی ناشی از شرایط سخت بیمارستانی است.
- بین خودمختاری حرفه‌ای و فرسودگی شغلی ارتباط معکوس وجود داشت (p=۰.۰۱۷)؛ یعنی هرچه سطح خودمختاری بالاتر باشد، فرسودگی شغلی کمتر خواهد بود.
- نوع قرارداد کاری نیز بر خودمختاری و فرسودگی تأثیر داشت؛ پرسنل با قراردادهای موقت، سطح خودمختاری پایین‌تر و میزان فرسودگی بالاتری را گزارش کردند.
- افراد با سابقه کاری بیشتر، سطح استرس شغلی کمتری را تجربه کردند.
ترابی زاده و همکارانش بر اساس یافته‌های پژوهش خود، پیشنهادات ذیل را مطرح کردند:
- افزایش استقلال پرسنل اتاق عمل در تصمیم‌گیری‌های بالینی برای بهبود رضایت شغلی.
- بهبود شرایط کاری پرسنل با قراردادهای موقت جهت کاهش میزان استرس و فرسودگی شغلی.
- اجرای برنامه‌های حمایتی و روان‌شناختی برای کاهش اثرات منفی استرس‌های شغلی.
- بهبود نظام مدیریت بیمارستانی به منظور کاهش تنش‌های محیط کار و افزایش رضایت شغلی پرسنل اتاق عمل.
به گزارش سینا، این مقاله در مجله Perioperative Care and Operating Room Management منتشر شده است.
