شناسایی ژن های بیماری لوسمی لنفوسیتی مزمن

مطالعه در مقیاس بزرگ نه ژن در 4580 بیمار مبتلا به لوسمی لنفوسیتی مزمن

به گزارش سیناپرس همدان، مطالعات توالی یابی نسل بعدی در سال های اخیر ژن های جهش یافته متعددی را در لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) نشان داده است. این جهش ها معمولاً در درصد نسبتاً کمی از موارد یافت می شوند و با نتیجه بالینی ضعیف همراه هستند.

شواهد اخیر همچنین نشان می دهد که تأثیر پیش آگهی جهش های ژن در بیماران CLL ممکن است بسته به وضعیت هایپرجهش سوماتیک ژن متغیر سنگین ایمونوگلوبولین (IGHV) (SHM) متفاوت باشد. با توجه به فراوانی نسبتاً پایین جهش در ژن‌های مرتبط با CLL، مطالعات در مقیاس بزرگ برای بررسی فراوانی این جهش‌ها و همچنین تأثیر آنها بر پیش آگهی، به ویژه در زمینه وضعیت IGHV SHM ضروری است.

در یک مطالعه جدید منتشر شده در لوکمی، محققان موسسه Karolinska نقش پیش آگهی 9 ژن جهش یافته مکرر در CLL (BIRC3، EGR2، MYD88، NFKBIE، NOTCH1، POT1، SF3B1، TP53، و XPO1) و تاثیر نسبی آنها را در IGHV جهش یافته (M-CLL) و CLL بدون جهش (U-CLL) بررسی کردند. تجزیه و تحلیل بر روی نمونه‌های پیش از درمان جمع‌آوری‌شده از گروهی متشکل از 4580 بیمار CLL از 26 مرکز اروپایی، بزرگترین سری تا به امروز، و توسط ابتکار تحقیقات اروپایی در CLL (ERIC) به عنوان شریک HARMONY Alliance انجام شد.

این مطالعه نشان داد که جهش‌ها در 35 درصد بیماران در فرکانس‌های 2 تا 10 درصد برای هر ژن یافت شد که جهش در NOTCH1 شایع‌ترین رویداد بود. به جز MYD88، جهش در همه ژن ها با پیامد بدتری همراه بود. نکته مهم این است که نویسندگان مجموعه‌های مختلفی از جهش‌های ژنتیکی را کشف کردند که نتایج بالینی را در U-CLL و M-CLL با جهش‌های SF3B1 و XPO1 به عنوان تنها نشانگرهای پیش آگهی مستقل در هر دو گروه، پیش‌بینی می‌کنند.

لری منصوری، دانشیار دپارتمان پزشکی مولکولی و جراحی می‌گوید: یافته‌های ما نیاز به یک رویکرد چند مرحله‌ای را برای شناسایی بیماران پرخطر، به‌ویژه در میان موارد M-CLL، با پیامدهایی برای مدیریت طبقه‌بندی شده نشان می‌دهد.

منبع: medicalxpress

مترجم: سید سپهر ارومیهء